Lucy, waarom ben je ooit begonnen met het Italiaans en waarom ben je er niet mee opgehouden toen het nog kon?
Met Italiaanse lessen ben ik jaren geleden begonnen, toen de Volksuniversiteit in Schoonhoven nog bestond. Een cursus Italiaans voor beginners leek me leuk omdat ik altijd geïnteresseerd ben in taal, en omdat ik het Italiaans mooi vind klinken en ik het niet kon uitstaan dat ik er niks van begreep. Op school vond ik het al leuk om Frans te leren, nu wilde ik ook dat Italiaans weleens ontraadselen. Dat is voor mij eigenlijk gewoon een hobby, zoals een ander naar een sportclub gaat. Ik zeg weleens: mijn sport is denksport! Italiaanse les dus, en huiswerk maken, gewoon voor de lol.
Na twee jaar ben ik er wél mee opgehouden, toen het nog kon 😊 Want er waren geen cursussen meer in Schoonhoven, en ik wist er inmiddels wat van. Maar… na een paar jaar zag ik ineens, in 2019, een advertentie van Dilatua. Ik kon weer Italiaans leren in Schoonhoven! Het begon toch meteen te kriebelen, dus ik heb me opgegeven. Dat was een schot in de roos, de lessen van Lotje waren zo leuk en gezellig. Inmiddels krijg ik privéles en nu ga ik nog sneller vooruit. En naarmate het beter gaat, wordt het ook steeds uitdagender. Ophouden? Nu kan ik dat niet meer!
Wat houdt je bezig op dit moment, wat betreft Italië en het Italiaans?
Jij, Lotje, hebt mij gemotiveerd om me in te schrijven voor het officiële CILS-taalexamen in Amsterdam, livello A2. Een spannend idee, waardoor ik me met nog meer energie op de lessen heb gestort. Ik heb proefexamens gemaakt om me voor te bereiden. Ik ben heel benieuwd hoe zo’n examen gaat. En ik hoop natuurlijk dat ik het haal.
Kun je iets vertellen over de studiereizen die je hebt gemaakt?
Drie keer heb ik een taalreisje gemaakt en alle keren was dat superleuk! Eerlijk gezegd lag de gids van Italstudio al zeker 20 jaar in mijn kast, en af en toe keek ik erin, zo’n taalreisje trok me dus altijd al. Het kwam er echter nooit van in een druk gezin met drie kinderen en mijn journalistieke werk. Maar in 2019, toen ik weer met Italiaanse les was begonnen én mijn kinderen groot waren, heb ik toch eens zo’n reisje geboekt. In mijn eentje een week naar Rome, en daar dan halve dagen naar Italiaanse les op een speciale school voor buitenlanders. Heel spannend. Het werd een geweldige week. Ik genoot van de lessen én van de stad, waar ik halve dagen in mijn eentje doorheen struinde. Ook mijn klasgenoten waren leuk, ze kwamen uit 12 verschillende landen, en onderling spraken we dus ook Italiaans.
Ik had de smaak te pakken en boekte ook voor het jaar daarop. Maar dat was 2020, corona, alles lag stil, dat ging niet meer. Eind 2021 ben ik alsnog gegaan, weer naar diezelfde school in Rome. Het kon wel weer, maar de mondkapjes waren nog overal, zelfs in de les. Dat was niet fijn. Toch heb ik een leuke week gehad, want Rome is sowieso een fantastische stad.
Dit jaar, toen we gingen denken aan een examen met ook een mondeling gedeelte, besloot ik nog een keer alleen naar Italië te gaan. Ik wilde meer oefening in het (terug)praten. Daarvoor is zo’n taalreis geweldig. Je dompelt je immers een hele week onder in die taal. Dit keer heb ik – weer via Italstudio – een taalreis naar Bologna geboekt. Dat blijkt ook een geweldige stad, de school was erg goed en ik trof weer een leuke groep met mensen uit allerlei landen, die dezelfde (gekke) hobby hebben: Italiaans leren. Zo’n reisje is voor mij ….wat een Europacup-wedstrijd is voor voetballiefhebbers.
Wij zijn allebei bibliofiel. Kun je iets vertellen over de verschillende boeken die je leest en hebt gelezen.
Ik lees mijn hele leven al veel, dat klopt. Het liefst lees ik Nederlandse literatuur en historische romans. Mijn voorkeur voor Nederlandse schrijvers is ontstaan doordat ik nogal eens slechte vertalingen heb gelezen. Omdat ik zelf als journalist schrijf in het Nederlands, kan ik niet goed over raar vertaalde zinsconstructies heen lezen.
Ik heb veel mooie boeken gelezen van Harry Mulisch en Maarten ’t Hart, maar mijn favorieten zijn misschien wel Leon de Winter, Arthur Japin en Anya Niewiera. En historische romans, zoals De thuiskomst van Anna Enquist, over ontdekkingsreiziger James Cook. Maar natuurlijk maak ik heus weleens een uitstapje naar een buitenlandse schrijver en één van de toppers vond ik De ontembare van de Mexicaanse schrijver Guillermo Arriaga. Geweldig verhaal. Nu ik bezig ben met Italiaans, vind ik het ook leuk om Italiaanse boeken te lezen. Mijn niveau is natuurlijk niet goed genoeg voor Italiaanse literatuur, dus dat zijn dan wel vertalingen. Deze zomer las ik Bloemen van steen van Ilaria Tuti: een bijzonder boek, echt een aanrader!
Ik weet dat je van transparante en duidelijke taal houdt omdat je journalist bent, denk je dat dat te verenigen zal zijn met de congiuntivo, de aanvoegende wijs die je nu gaat leren?
Oei, de congiuntivo. Een werkwoordsvorm die wij in het Nederlands wel hebben, maar niet (meer) gebruiken. Inmiddels weet ik dat de Italianen die vorm wél gebruiken, niet alleen schriftelijk maar ook in gewone spreektaal. Het is dus in de eerste plaats van belang dat ik die werkwoordsvorm ga herkennen bij het lezen, dat zal veel verduidelijken. Het zelf gebruiken lijkt me heel lastig. Wij Nederlanders hebben aan een paar werkwoordvervoegingen al genoeg, de Italianen drukken zich veel preciezer uit. Misschien is dat juist transparant en duidelijk, maar voor ons erg moeilijk. Wel en mooie uitdaging.
Heb je tips voor andere studenten Italiaans?
Mijn eerste tip: maak eens een taalreisje! Dat is leuk en leerzaam en motiverend. Een goedkopere tip: lees eens een boek(je) in het Italiaans. Ik heb pas e-books ontdekt die weinig kosten en op allerlei niveaus aardige korte verhalen bieden. Het geeft voldoening als blijkt dat je dat kunt lezen. Tip 3: zoek op Netflix eens onder Italiaanse films of luister op Spotify naar Italiaanse muziek. Het is leuk als je steeds meer verstaat (met behulp van de ondertiteling of de lyrics).
Geef een reactie