Categorie: Italiaans in de Krimpenerwaard

When in Schoonhoven, do as the Italians. De ijssalon zit er al een jaar en ik was er al eens geweest, maar ik ging nog eens terug voor een nieuw ijsje met mijn dochter. Ze hebben veel verschillende smaken. Zo zag ik vandaag in de instagram stories een smaak met ricotta en vijg. Erg Italiaans. Sowieso is het aanbod erg goed en hebben ze ook leuke versierde chocolade hoorntjes.

Italiaans IJs in Schoonhoven met kaas

Fior di Latte ontbreekt nog. Die zie je vaak in Italiaanse ijssalons, maar dat doen ze in Italie ook op de pizza. Fior di latte is een soort mozzarella. Daar kun je ook ijs van maken, net als van ricotta. Ook vond mijn man de mardorla in Italie erg lekker, amandelijs. Zuppa Inglese, Panna Cotta, Baci, Cassata, Tiramisù of Zabaione (naar de Italiaanse desserts) zie je niet zo vaak in Nederland. In Nederland zou je een ijssmaak kunnen maken van rijstepap met bruine suiker. Ik vind stroopwafelijs ook een goede uitvinding.

Roberto gelato in Utrecht

Toen ik in Utrecht woonde ging ik ook wel eens naar Roberto Gelato in de WitteVrouwenbuurt in Utrecht. Daar konden de rijen heel lang wonen in de zomer. Die zaak is vermaard om zijn ijsproductie en Roberto zelf is er zo door gefascineerd dat hij ook ijs maakt van boerenkool met worst of bier. Leuk voor de grap, maar of dat nou echt lekker is?

Italiaans IJs in Schoonhoven: Vijf bolletjes

Een tijdje terug las ik een verhaal van een bipolaire moeder, Aefke ten Hagen, die als ze goed gaat haar kind een ijsje met vijf bolletjes geeft. Dat vond ik een mooi verhaal. Dan doe je het niet verkeerd als ouder.

Al eerder schreef ik over IJssalon Roberto in Oudewater, Scoop in Lopik en David’s Gelato in Gouda. Je zou een fietstocht kunnen maken en dan overal een ijsje kunnen eten.

Chemische kleuren

Smurfenijs is iets wat ik nog nooit in Italie heb gezien. Waar smurft dat eigenlijk naar? Toen we laatst in Puglia waren nam mijn dochter popcorn smaak bij Florien Caffe in Martina Franca. Daar zat ook blauw in. En roze. Blauw ijs voorziet kennelijk toch in een behoefte van mensen. Het ijsje in Schoonhoven kun je opeten op het bankje voor de ijssalon. Gezellig. Nu nog hopen op mooi weer! Dan staan er vast ook hier snel weer lange rijen.

Het IJsbuffet van Schoonhoven

Haven 4

2871 CM Schoonhoven

hetijsbuffetvanschoonhoven.nl

Meer lezen over ijs in de regio? Ik was al eerder bij Scoop in Lopik, David’s gelato in Gouda en Roberto in Oudewater

Een tijdje terug alweer op een saaie zondagmorgen besloot ik mijn kinderen in de auto te stoppen en eens te gaan kijken wat er is voor Italiaans in Woerden bij La fermata. La fermata betekent ‘de halte’ in de zin van bushalte of stop, een plek waar je even stil staat om vervolgens weer verder te gaan. Ik volgde de winkel al een tijdje op social media en zag wel dat ze lekker eten zeer serieus nemen.

Eenmaal daar zag ik dat het echt een mooie zaak is, leuk ingericht en veel, heel veel lekkere dingen te koop. Ik nam vanalles mee. Grote conchiglioni (pasta om te vullen) een fiasco (dat is een wijnfles in een rieten mandje), pastrami voor mijn man (die niet vegetarisch is) panforte (omdat dat nu eenmaal ook lekker is), goede kaas…. Nee ik ging niet met lege handen naar huis.

Ik sprak eigenaar Ron van Kuijen via de telefoon en hij vertelde me dat hij al veel in Italië op vakantie ging voordat hij begon met zijn Italiaanse delicatessenzaak. Ze deden er kookworkshops en gingen overal het eten verkennen, zoals veel van ons doen als ze in Italië zijn. Restaurantjes bezoeken, de lokale lekkernijen proberen. Ook vond hij de markten zo leuk. Misschien is hij ook wel eens bij een sagra geweest. Dat zijn dorpsfeesten die in het teken staan van de lokale lekkernij. Bijvoorbeeld de truffel, de venkel, een specifieke wijn, een bepaald worstje etc. Dan worden alle tafels aan elkaar geschoven en krijg je écht mooie dorpsverbroedering.

Sagra van Aviko en Duitse pasta carbonara: niet zo Italiaans in Woerden

Op Facebook las ik een oproep van Aviko, de diepvriesmaaltijdenhandelaar, aan Italianen om naar hun dorpsfeesten te komen in Italië. Ze willen filmpjes gaan maken waarbij ze Italianen hun diepvriesmaaltijden gaan voorschuiven. Ik kan me niet voorstellen dat dat een succes wordt, eerlijk gezegd. Italianen zijn echt lekkerbekken en kunnen kwaliteit van opsmuk goed onderscheiden. Ik verwacht geen enthousiaste reacties op die diepvriesmaaltijden.

Ron vertelde dat ze hun producten bestellen bij groothandelaren in Italiaanse of mediterrane producten. Als je per bedrijf producten over moet laten komen is dat natuurlijk veel te duur. Dat kun je de klant niet doorberekenen. Daar zie ik het ook vaak fout gaan bij Nederlanders die dat handeltje wel interessant vinden. Als je de transportkosten per bulk kunt doen is dat natuurlijk veel voordeliger dan per stuk. Een dure fles olijfolie kun je aan je vrienden nog wel verkopen, maar vreemden hebben daar niet zo’n trek in. Bovendien kun je kennis van kwaliteit ook beter aan Italianen overlaten, zoals ik hierboven al schreef.

Laatst las ik ook een onbedoeld komisch verhaal van een Italiaanse die zich zo ergerde aan filmpjes van Duitsers die uitleggen hoe je de pasta carbonara moet maken. Vind ik een begrijpelijke frustratie. Het is net als Little Venice in Las Vegas, een Rotterdammer die stroopwafels adverteert, vadertje kerstman in hartje Brazilie in de zomer met een kokosnoot onder een palmboom. Een bus Japanners die uitstapt midden op het fietspad op het Rokin, terwijl jij daar op weg bent naar je werk. Natuurlijk mogen die Duitsers ook hun mening hebben, maarja…goed…. hebben ze hun witte sokken in hun slippers nog aan? Zijn ze roodverbrand door de zon? De essentie van erfgoed is toch dat het D.O.P is, dat het denominazione origine protetta is. Het is eigen aan een bepaald gebied. Mag daar iemand anders mee weglopen? Insomma… ik kan de ergernis begrijpen. Laat ik het daar maar op houden.

Dromen

Ik heb er ook wel eens over gedroomd met Elisabetta Cascino. Een eigen delicatessenzaak beginnen. Elisabetta had net als ik Italiaans gestudeerd in Utrecht en Bologna. In de laatste stad volgde ze een echte officiële pastacursus zoals de bolognese koks dat doen. We schreven allebei over de Italiaanse keuken. Ik recenseerde Italiaanse kookboeken voor DitisItalie.nl en kookte Italiaans voor buurtgenoten via Thuisafgehaald.nl en Elisabetta schreef zelf recepten en gaf Italiaanse kookworkshops. Dromen…. dat doe ik over veel dingen hoor. En ik had wel door dat Ron het heel druk had met zijn werk. Zo’n eigen catering bedrijf als dat goed loopt en je maakt winst dan moet je daar heel veel tijd en moeite in stoppen. Knap hoe ze La Fermata echt tot een begrip hebben gemaakt in Woerden. En dat zonder Aviko of Duitse pastacarbonara-toestanden. Want dan lukt het gewoon niet denk ik.

Je kunt ook lunchen bij La fermata, pizza laten bezorgen of de catering door ze laten doen. Op het moment zoeken ze nog een medewerker voor de winkel. Als je iets meer wilt leren over de Italiaanse keuken is dat een mooie manier. Twee jaar geleden bestond de winkel tien jaar en maakten ze een bedrijfsfilmpje.

La fermata

De kazerne 10

3441 AZ Woerden

Tel: 0348 460 146

www.lafermata-woerden.nl (voor bestellingen)

www.la-fermata.nl (voor algemene info)

Italiaans ijs. Gelaterie duiken op veel plaatsen op, wellicht doordat de zomers warmer worden. Zo schreef ik al over Roberto’s ijs in Oudewater en Scoop in Lopik. Deze zomer was ik ook bij David’s gelato in Gouda en ik moet zeggen: ik was onder de indruk. Ik nam een ijsje met sinaasappel broccoli smaak. Dat is het leuke als je ijs zelf echt maakt, dan kun je creatief zijn! In Oudewater en Lopik heb je ijszaken van de boerderij, ijs gemaakt van melk van de eigen koeien. Maar Italiaans ijs is meer dan dat. En David weet het!

Het ziet er allemaal mooi uit. De ijssmaken worden door hen zelf gemaakt en komen niet uit pakjes en zakjes, dus Karin Luijten van de kookrubriek “Zonder pakjes en zakjes” kan hier ook een ijsje gaan eten. Ik moet zeggen: het heeft ook mijn voorkeur, niet omdat ik vies ben van e-nummers of artificiële ingrediënten, maar omdat ik houd van de kunst op zich, van het vakmanschap. Een pakje toevoegen aan melk is toch anders.

David neemt het ijs maken zeer serieus. David’s gelato heeft een mooie instagramaccount waar je je kunt vergapen aan hun ijs, want ze besteden veel zorg, als echte Italianen, aan het esthetische aspect. Het lijkt wel alsof alle foto’s door professionals zijn genomen. Bij David’s zag ik die fantastische hoorntjes waar ik het al eerder over gehad, toen ik schreef over ijs van Roberto’s in Oudewater. Hij had ze! Held! Ik wist waar hij het heeft geleerd. Onderstaande foto nam ik in Bologna.

In de ijszaak in Gouda hangt een Italiaans certificaat van David van een ijscursus die hij heeft gevolgd in Italië. Dat moet erg interessant zijn geweest. David was zelf niet bereikbaar voor een gesprekje, dat vond ik wel jammer. Ik had daar graag iets meer over gehoord. Was daar een vertaler bij? Ging het allemaal in het Engels of spreekt David ook Italiaans? Waar komt zijn liefde voor het (Italiaans) ijs vandaan?

Ik nam echter een foto van het certificaat en zag dat hij deze cursus had gevolgd bij Carpigiani Gelato University. Dat ga ik eens googlen, denk ik dan.

De IJs universiteit is een school die in 2003 in Bologna is begonnen, maar Carpigiani is wel een ondernemer, want die dacht: dat willen buitenlandse ijscomannen ook wel leren, hoe wij dat doen. En nu kun je dus ook gewoon een cursus in België doen. Onderstaande foto is echter bij het moederbedrijf in Bologna. Prachtige foto. Lijkt wel het font van een retro winkel. En sommige winkels doen echt hun best om modern retro te zijn, maar er zijn ook nog gewoon bedrijven die het gewoon hebben. Italian style. You have got to love it.

Ik moet zeggen, die Italiaanse website van dat bedrijf spreekt tot mijn verbeelding. Gelukkige Italiaanse dames die lachend in schone schortjes hun ijs presenteren, in 4 weken professioneel Italiaans ijscoman worden dankzij een ijs universiteit. Ik moet als ik het woord gelato hoor trouwens ook altijd denken aan het liedje van Mina Mazzini “Se mi compri un gelato, ti bacerò”. Als je een ijsje voor me koopt dan kus ik je. Luister dat liedje maar eens op YouTube.

Op het twitteraccount van Carpigiani zie ik een grote foto van een ruimte in hun bedrijf waar allemaal historische ijsmachines staan uitgesteld in een IJSMUSEUM. Als cultuurhistoricus vind ik dat ook weer fantastisch. Graag zou ik de volgende keer als ik weer eens naar mijn stad Bologna ga, dat ijsmuseum bezoeken. En een historisch ijsje draaien en dan zelf opeten op het fabrieksterrein. Want aan schoonheid zit altijd een rafelig randje. Die ijsschool ligt natuurlijk gewoon op een lelijk fabrieksterrein. Denk maar niet dat die omgeven is door een heuvellandschap en eindeloze rijen cipressen.

Zelf heb ik hele andere dingen in Bologna gedaan. Ieder zijn vak. Mooi.

David’s Gelato

Lange Tiendeweg 23

2801 KE Gouda

Tel: 0182 399197

Oefenen met Italiaans autorijden in Zuid-Holland

In Italie wordt anders gereden. Laten we het assertief noemen. Veel verkeersregels zijn Europees en in Italië niet zo anders dan in Nederland. Waar moet je op letten als je je Italiaanse autorijvaardigheden wilt oefenen en je, lichamelijk en psychisch wilt voorbereiden op een autoreis in Italie? Ik neem je bij de hand.

Voorbereidingen

Allereerst. Je neemt je auto en je laad je kinderen in. De eisen voor kinderstoeltjes zijn in Italie dezelfde als die in Nederland, dus daar is niks aan de hand. Voordat je vertrekt moet je wel nog even je gebarentaal oefenen en een cursus assertiviteit volgen. Als je een auto hebt gehuurd moet je een creditcard hebben in Italie, anders krijg je de auto niet mee. Pak nu dus ook je creditcard, je bent immers aan het oefenen.

Autostrada

De autostrada is vergelijkbaar met de Nederlandse snelweg : de borden zijn echter groen. Ook zijn velen van de snelwegen tolwegen in Italie. Daar kun je niet altijd betalen met je pinpas. Creditcard en contant kan wel altijd. Je mag hier doorgaans 130 km per uur rijden. Komt u uit Amsterdam, en wilt u uw Italiaanse rijden gaan oefenen in Nieuwpoort, neem dan eerst de A2 richting Utrecht en rijdt u 130 waar dat mag. Hier kunt u uw vaardigheden oefenen die u nodig heeft op de autostrada tussen Milaan en Bologna.

Strada statale

De strada statale regionale volgt blauwe borden en is vergelijkbaar met de Nederlandse autoweg die door een provincie gaat. Je mag hier doorgaans zo’n 90 /110 km uur. Je kunt dit oefenen op de ringweg rondom Utrecht, waar de maximale snelheid op veel plaatsen 100 km per uur is. Een Italiaanse ringweg heet circonvallazione. Op de Italiaanse ringwegen mag je doorgaans maximaal 70 km per uur. Met een beetje geluk treft u langzaam rijdend verkeer en kunt u ook deze Italiaanse ringwegsnelheden oefenen.

Vervolgens neem je een strada statale provinciale, vergelijkbaar met de Nederlandse provinciale N-wegen. In Nederland mag je max. 80 km per uur, in Italie max 90 km per uur. Komt u bij een rood stoplicht, trekt u zich dan niets aan van de Italiaan met haast die achter u zit en door middel van zijn claxon u aanspoort om door rood te rijden. Oefent u nu uw gebaren. Gebruik daarbij niet het ‘hoorn’ gebaar, u riskeert daarmee uitlokking van opzettelijk wangedrag.

Centro storico

Dan, je bent in Nieuwpoort. Je gaat naar het centrum (centro storico) en wil daar parkeren.

In Italie heb je wel eens een ‘zona a traffico limitato’. Dat betekent dat je met de auto de binnenstad niet mag betreden, dit is niet het geval in Nieuwpoort. Let op dat er in de Italiaanse binnensteden veel wegen eenrichtingsverkeer zijn. Dat heb je dan weer wel in het Zuid-Hollandse stadje, dus dat kun je weer wel oefenen. Gewoon rechtdoor blijven rijden. Je kunt het!

Een parkeerverbod heet in het Italiaans: ‘divieto di sosta’. Het bord ervoor is hetzelfde als in Nederland. Rond, blauw met een rode streep en rode rand. Soms mag je ook niet stoppen, dan is het een ‘divieto di fermata’ en is er een kruis door een blauwe circel. Op de website van woneninmolenwaard.nl lezen we dat je in het ‘woonleefhart’ van Nieuwpoort niet mag parkeren. Dat heb je in Italie ook wel eens! Voor de supermarkt Spar van de Kieboom is parkeren alleen toegestaan in de vakken. Hier is een blauwe zone ingevoerd (blauwe streep om de parkeerplaatsen) met een maximale parkeertijd van 1 uur. Blauwe schijven zijn verkrijgbaar bij de Spar. In Italie moet je dan naar een tabaccheria en vragen naar een ‘disco orario’, als je er geen in je auto hebt liggen.

Moet je betaald parkeren, dan kan dat in Italie soms niet bij een parkeermeter, laat staan met een chipkaart of met een app. Betaald parkeren is in het Italiaans een blauw bord met een P, met daaronder een wit bord met de woorden ‘a pagamento’ of een plaatje van een parkeermeter. Als je in Italie geen parkeermeter ziet, moet je hiervoor een kaartje halen bij de tabaccheria.

Italiaanse parkeer onregelmatigheden

In sommige plekken in Italie wordt de vraag gesteld: mag je een parkeerplek vrijhouden voor een vriend? De rijdende rechter zou ook in Italie goed bekeken worden. In de link hierboven geeft een Italiaans advocatenburo antwoord op de vraag.

Veel Italianen parkeren parallel aan een bezette parkeerplaats. Het fenomeen van de ‘doppio parcheggio’. Het kan zo gebeuren dat je auto ingesloten komt tussen andere parkeerders. De gebruikelijk tactiek om dit op te lossen is door langdurig te claxonneren (in de volksmond ’toeteren’ genoemd) totdat de eigenaar van de dubbelgeparkeerde auto komt opdagen en zijn auto verplaatst.

Ook heb je in sommige steden het fenomeen van de ‘parcheggiatore abusivo‘. Dat is doorgaans een werkloze klaploper die banden met de maffia/ camorra heeft en die op drukbezochte plekken waar de vrije en gratis parkeerplekken schaars zijn geld vraagt voor een parkeerplaats. Ze beschouwen zichzelf ter goeder trouw en vragen soms ook je autosleutels zodat ze je auto kunnen verplaatsen, indien nodig als jij zelf weg bent. Het fenomeen is strafbaar en er staat een boete op van meer dan 700 euro.

Boetes

Heb je toch een fout gemaakt, te hard gereden of verkeerd geparkeerd en heb je een boete zitten onder de ruitenwisser? Dan heb je mooi pech. Je zult dan namelijk naar “Le Poste” moeten op de plek waar je je boete hebt gekregen. Ben je op dat moment een dagje uit in Florence op 100 km van je camping, dan zul je de halve dag moeten besteden aan de wachtrij van Le Poste” in Florence. Je kunt namelijk in het dorpje van je camping niet die boete betalen. Dat kan alleen in de betreffende gemeente.

Handige woordenlijst voor Italiaans autorijden in Nieuwpoort

• a pagamento = betaald
• zona a traffico limitato = afgesloten voor auto’s
• divieto di fermata = stopverbod
• divieto di sosta = parkeerverbod
• disco orario = parkeerschijf
• circonvallazione = rondweg
• strada statale = autoweg/ provinciale weg
• autostrada = autoweg
• doppio parcheggio = dubbel parkeren
• parcheggiatore abusivo = crimineel persoon die geld van u vraagt voor een parkeerplek

Disclaimer: dit bericht is voor u geen excuus om Nederlandse boetes te pakken en deze bij mij te declareren. U weet heel goed wat de Nederlandse regels zijn.

Vind je dit maar een achterlijk bericht en denk je dat Italiaanse humor veel beter is? Lees dan dit blog over Italiaanse humor.

In Bergambacht zijn twee supermarkten. De Plus en de Lidl. Wat kun je daar voor Italiaanse producten kopen?. En als er ‘Italiaanse’ dingen zijn, hoe Italiaans zijn die dan eigenlijk? De Nederlandse supermarkt onder de loep. Ik bespreek in dit blog verschillende producten van de PLUS: pasta, tomatensaus en olijfolie. Daarnaast kijk ik naar de Italiaanse producten van de Lidl. Om ten slotte te eindigen met een proef op de som. Proef ik de verschillen zelf?

De Plus: Pasta.

Allereerst het belangrijkste ingrediënt onder de loep dat Nederlanders het meeste eten. Bij de Plus hebben ze verschillende merken pasta. Daarbij blijkt dat de Plus zich richt op de Nederlandse markt en niet zo haar best doen om Italiaanse kwaliteit naar Nederland te brengen. Grand’Italia is volgens mij geen Italiaans merk. Het is een Nederlandse fabrikant die haar merk een Italiaanse naam heeft gegeven om zich zo te associëren met Italiaanse kwaliteit. Ik ga nu een beetje op de Keuringsdienst van Waarde – toer.

Bij de Plus hebben ze dus wel veel soorten volkorenpasta (niet te eten, maar wel gezond) in verschillende merken. Dat is ook een soort consument die ze daarmee aan willen spreken. Ook hebben ze glutenvrije pasta. Ook in Italië zijn er steeds meer mensen die volkorenpasta en glutenvrije pasta eten. Je moet daarvan houden, ik vind dan dat je er echt iets voor over moet hebben om gezond te eten. Volkorenpasta smaakt trouwens erg naar de meelwormenpasta die ik ooit maakte. Als je écht iets over wilt hebben voor je gezondheid en milieu welzijn. Go all the way en omarm die proteinen.

De Plus: tomatensaus

Van de tomatensaus hetzelfde laken een pak. Weer is Grand’Italia veel aanwezig. Sugocasa, bolognese saus, piccante saus, basilico saus. Ik vertrouw ze niet. Er zit veel suiker en zout in. Wat ik in Italie heb geleerd: probeer een puur product te nemen. Zonder toegevoegde suikers en zouten en dergelijke. Een beetje conserveringsmiddel/citroenzuur zul je niet aan kunnen ontkomen, maar wantrouw de smaakmakers. Daar zitten commerciële bedrijven achter die azen op het allerslechtste versie van jezelf, voor je craving naar zout en zoet. Maar je kunt beter! Hetzelfde geld voor de Bertolli sauzen. Wel Italiaans, maar ook commercieel en veel suiker en zout. Ook zijn er pastasauzen van het huismerk Oké en de Italiaanse CIRIO sauzen. Als je een goede tomatensaus wil raad ik goedkoop een blik naturel tomaten aan. Zonder smaakjes. Ik denk overigens dat het een kwestie van tijd is voordat die grote pastasaus fabrieken ook minder zout en suiker in hun producten gaan gebruiken. Het is toch een trend om je voor te laten staan op gezonde producten.

De Plus: olijfolie

Ik organiseerde vorig jaar een olijfolieproeverij, gegeven door expert Gregor Christiaans. Die liet weten dat olijfolie een beetje bitter en fruitig mag smaken en lekker mag ruiken. Je kunt zeggen: vakgebied voor snobs, want het is inderdaad vaak zo dat je betaald voor kwaliteit maar sommige merken worden duur verkocht en dan heb je nog geen kwaliteit. Christiaans vergeleek veel supermarkt olie met lampolie. Het is aan te bevelen een keer een workshop bij hem te volgen, dan leer je de verschillende smaken proeven. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik ook niet voor 10 euro de liter een olijfolie koop. Dat is niet haalbaar als je ook een hypotheek hebt die je ooit af wilt betalen. Laat je echter niet verleiden door Italiaanse namen van olijfolie of door het opschrift ‘made in italy’ of ‘extra vierge’. Zegt vaak niks. Bij de Plus hebben ze olie van huismerk Oké en Plus olijfolie plus Italiaanse merken Bertolli, Caparelli en Monini

Wil je nu naar de plus rennen?

De Lidl: Italiaanse weken

Wat leuk is bij de Lidl is dat ze soms Italiaanse weken hebben. Ze hebben dan allemaal producten van het merk ‘Italiamo’ die je normaal niet gesproken niet kunt vinden in de Nederlandse supermarkten. Zoals amarenen kersen, Italiaanse nougat, grissini, pistache ijs of cantuccini. Ooit las ik eens een recensie over champagnes van een gerenommeerde kenner (volgens mij was het Hamersma) die vond dat een bepaalde spumante of wijn van de Lidl zo goed was. Hier zou je je moeten bekwamen in het proeven van champagne of spumante. Je hebt de supermarktwijngids die je kunt gebruiken voor het aanschaffen van een goede kwaliteitswijn. Wat wel jammer is, is dat ik er niet achter kan komen wanneer de Italiaanse weken zijn. Je moet er toevallig op stuiten.

De proef op de som:

Terwijl ik dit artikel schreef kwam ik er achter dat het nog niet zo makkelijk is kwaliteit te beoordelen. Als zoveel merken discutabel zijn door hun strategieën van Italiaanse namen, toevoegen van beproefde smaakmakers, of ‘made in Italy’ labels proef ik, docent Italiaans het verschil tussen een Lidl gerecht, een Nederlands A merk, een Nederlands B merk en een écht Italiaans merk dan zelf eigenlijk wel wat kwaliteit is? Lidl heeft een geheel eigen lijn van producten die niet zo gericht zijn op de Nederlandse markt en de Nederlandse consument. Dat schijnt ook uit te maken, heb ik ooit eens gehoord bij de Keuringsdienst van Waarde.

Ik kocht daarom bij de Plus drie soorten tomaten in blik/pak en drie soorten spaghetti. En ik kocht spaghetti en tomatensaus bij de Lidl. Ik maakte vier borden. De meningen waren verdeeld over welke het lekkerste was, maar de pasta met de saus van de Lidl kwam er als beste uit. (samen een euro voor het pak 500 gram spaghetti & blik pomodori pelati). De saus van Grand’Italia vond ik vrij zout, de saus van Cirio vrij zoet. De pasta van de PLUS was slap en futloos en niet al dente te krijgen en de tomatensaus waterig.

Welke pastamerk en welke tomatensaus gebruik jij eigenlijk?

Wil je Italiaan worden? Lees dan dit blog! Denk je dat Italiaans in Nieuwpoort beter is? Lees dan dit blog!

Nu ik in februari start met het geven van Italiaanse lessen in IJsselstein was het wel zaak om alles Italiaans in IJsselstein even te bekijken. Zo was ik al bij Prego en bij Piccolo Italia. Twee weken terug bezocht ik de delicatessenwinkel Kaasie Kaasie in IJsselstein. Een aanrader voor Mathilde, studente Italiaans en grote kaasliefhebber! Ik werd aangenaam verrast. Het bleek een enorme winkel met een veelheid aan echte originele kazen en vele andere interessante delicatessen. De winkel is van Bert (rechts), ik werd geholpen door Jochen (links op de foto). Enthousiast vertelden ze me over de verschillende producten die ze in de winkel verkochten. Ik vertrok 25 euro lichter, maar heb er erg veel van genoten om de producten thuis in de koelkast te hebben liggen.

Blu ’61

De kaas die ze me aanbevolen en die ik echt het aller allerlekkerste vond was de Blu ’61 (spreek uit: sessantuno). Kaas van Antonio Carpenedo uit Italie en zijn winkel “La casearia Capenedo”. De kaas won een prijs in Italie en de jury sprak vol lof “il prodotto si presenta perfettamente equilibrato nel sapore e nella struttura, piuttosto dolce sebbene erborinato. Le note vinose dovute alla presenza delle vinacce, mai invasive, si sposano mirabilmente con i sentori di latte e con l’erborinatura”. Het product is perfect in evenwicht in smaak en structuur, zacht doch gekruid. De smaak van wijn door de moer is niet overheersend en is in mooi evenwicht met de melk en de kruiden. (vrije vertaling) Bovenop de kaas zaten cranberries, wat het erg lekker maakte.

Assortiment

Natuurlijk hadden ze daarnaast parmigiano, pecorino, gorgonzola, mozzarella, ricotta, provolone en mascarpone. Maar ook hadden ze interessante Italiaanse delicatessen zoals de savoiardi (om tiramisù te maken), geconfijt fruit (om cassata van te maken, het Italiaanse taart dessert), balsamico azijn, Italiaanse koekjes en natuurlijk Italiaanse wijn. Als je iemand wil verrassen hebben ze ook een leuke combinatie in een Italiaans kado-pakket. Je kunt Kaasie Kaasie ook volgen op Facebook.

Terug

Ik wil een keer terug, om nog een keer die Blu ’61 te halen en om nog de Piave Vecchio en de truffelkaas (Moliterno al tartufo) te proberen thuis. Die ken ik niet en ik ben altijd nieuwsgierig naar iets nieuws 🙂 Ik vind het prachtig om zo veel kennis en vakmanschap in die winkel te zien, dus mijn complimenten aan Bert die er zo’n mooie zaak van heeft gemaakt. Wel hoop ik er nog erg op dat ze ook de stracchino (ook wel bekend als crescenza) gaan importeren. Dat was mijn favoriete kaas die ik at toen ik in Bologna woonde. Een crème achtige kaas uit Lombardije. Een kort gerijpte koeienmelk kaas, die ook in fabrieksconfectie wordt gemaakt onder het merk “stracchino della nonna”. Heerlijk voor op de piadine die ik dikwijls maak.

Kaasie Kaasie

Benschopperweg 27

3401 DG IJsselstein

Het is even zoeken als je er niet vandaan komt. Moerkapelle. Een klein gehucht tussen Gouda en Zoetermeer. De weg was smal, ik moest kleine bruggetjes en drempels over, de straatverlichting op de weg ernaar toe was schaars en toen ineens stond ik in het bruisende *eufemistisch* hart van Moerkapelle, waar op steenworp afstand van de dorpskern (de parkeerplaats voor de kerk) het Italiaanse restaurant ligt. Trattoria Buon Gusto, ligt dan ook in de Dorpsstraat. Ons Dorp, ik moest denken aan Monopoly, het bordspel, toen ik de naam van de straat las.

Of all places….

Hoe kwam ik hier terecht? Een leerling woonde in dit dorp en was bevriend met de eigenaar Tonio, die zich Tony noemt. Hij kon beter Tonio aanhouden, bij Tony is mijn associatie toch met Tony Montana, de engerd uit de thriller Scarface, maar dat terzijde. Deze Tony lijkt er helemaal niet op, het is een vriendelijke grijze man die geen vlieg kwaad doet. Tony heeft een leuk Italiaans restaurant met kwaliteitseten waar hij trots op mag zijn. Dat is hij ook, je merkt aan alles dat de zaak zijn leven is. Hij vertelt met liefde over zijn thuisland Sardinie en over het eten dat daar vandaan komt. Zoals de Sardijnse gevulde pasta “culurgiones’. Die zie je hier overigens niet op de afbeelding.

Amore

Bij hem in dienst is een Italiaans verliefd stel: hij staat in de keuken, chef Franceso Troiano. De kok deelt zijn passie op een Facebookpagina. Ik vind het altijd leuk als iemand zó gepassioneerd is over zijn vak dat hij het wil delen met anderen. Ook hebben ze een houtoven en die heeft een naam: Filomena! “Filomena heeft goed gewerkt” zullen ze wel zeggen op het eind van de dag.

De vriendin van Francesco doet de bediening en is ook Italiaanse. Heel vriendelijk en open, sympathiek en dus gastvrij: allemaal. Ze hebben het gezellig samen. Het is alsof je binnenkomt bij een Italiaans familie restaurant. Zij wonen samen ook in Moerkapelle en zijn blij met dat Nederlandse huis in dit Nederlandse dorp. Mooi. Klein geluk gevonden!

De avond dat ik er was kreeg ik baccalà, gezouten kabeljouw. Dat is moeilijk te krijgen (vaak is het andersoortige witte vis) en ik vind ook: moeilijk te bereiden. Het is dus fijn als iemand anders goed de Italiaanse klassiekers voor je kan maken.

We hadden het ook over Napolitaanse pizza’s en dat Nederlanders niet zo houden van die Napolitaanse stijl. Dat snap ik niet. Ga jij daar eens om een Napolitaanse pizza vragen!

Semplicità e bontà

Buon Gusto is eenvoudig ingericht, het eten en de gezelligheid zijn belangrijk. Ze doen niet mee aan interieur trends of met de Tu-vuò-far-l’americano-spaghetti-eet-poster die je tegenwoordig overal in Italiaanse restaurants ziet opduiken en waar ik al een beetje moe van word. Ze hebben buiten een terras, waar volgens mij ook de moestuin is waar ze verse kruiden en groenten vandaan halen. Ook kun je er overnachten, het is tevens een B&B.

Als ik in Moerkapelle zou wonen zou ik hier zeker vaker komen, maar ook als je een stukje om wilt rijden is het eten en de sfeer de moeite waard. Eenvoud, kwaliteit en liefde voor het samenzijn en het eten. Wat wil je nog meer in een restaurant?

Buon Gusto Trattoria

Dorpsstraat 38

2751 EN Moerkapelle

Tel: 079 7370105

Ik was met mijn gezin aan het fietsen door de regio, toen we in die immense heten dagen belandden in Lopik op zoek naar een IJsje. We stuitten op ijssalon Scoop. Eigenares Lucienne runt hier een ijssalon die dit jaar een goede omzet moet hebben, want wát is het heet geweest. Het was echter niet heel erg druk en de kinderen zochten een ijsje uit terwijl ik een praatje maakte met Lucienne. Ik kwam er achter dat Scoop en IJsboerderij Luciano aan de dijk tussen Lopik en Schoonhoven dezelfde mensen zijn. Grappig, want daar was ik al vaak langs gekomen; ik loop graag hard en fiets graag over de dijk.  De ijs wordt verkocht ook aan horeca in de omgeving, dus ik vraag me nu af of het IJs bij de Veerpoort of bij Proef ook van Scoop/ De IJsboerderij is. Je kunt bij Scoop ook een ijskar huren of een kinderfeestje geven, kijk daarvoor op de website van de IJsboerderij.

Booming business

Met de klimaatverwarming lijken de ijssalons als paddestoelen uit de grond te schieten. Ik schreef laatst al een bespreking over IJssalon Roberto in Oudewater, in IJsselstein heb je Luigi en in Schoonhoven kun je schepijs kopen bij bijvoorbeeld Proef of de Veerpoort. Nou zijn Schoonhoven en Oudewater mooie historische stadjes, dus daarin heb je in Lopik, eerlijk gezegd, het nakijken. Scoop lijkt in een omgebouwde garage te zitten die overigens heel schoon en netjes in ingericht in een stijl die vergelijkbaar is met Proef in Schoonhoven. In de winter is het er dus ook leuk om binnen te zitten: ze hebben ook warme dranken en chocolaatjes en verkopen verschillende smaken thee. Die locatie aan de dijk is wat mij betreft mooier, maar ik snap dat mensen daar niet zo snel binnen lopen voor een ijsje. Mijn kinderen genoten van de ijsjes.

Echt Italiaans?

Wat is nou ambachtelijk ijs? Hier verkopen ze in ieder geval ijs dat is gemaakt van melk die zo bij de boer vandaan komt. De verschillende smaken komen tot stand door het toevoegen van een Italiaanse smaakpasta in de bereiding. Zo krijg je pistachesmaak, vanille, citroen etc. Lucienne onthulde me dat de stroopwafelsmaak gewoon Italiaans karamel ijs is met Nederlandse stukjes stroopwafel erdoorheen. Weer een geheim ontrafeld. Ik weet dat IJssalon Roberto in Utrecht écht zelf de smaken produceert. Ze maken daar ook wel eens haring of bier smaak, voor de nieuwsgierige klanten. Zo is er altijd baas boven baas. Ik ken ook mijn meerderen in het vak. Dat neemt niet weg dat de ijs bij Scoop gewoon erg lekker is en dat ook niet alle gelaterie in Italie zelf hun smaken produceren. Als je dus écht Italiaans ijs wilt met een ambachtelijk Hollands randje, kun je goed bij Scoop terecht!

Scoop

Rolafweg 42 C

3411 BK Lopik.

Je kunt Scoop ook volgen op Facebook.