Categorie: Blog

Geplaatst op

Van pizzaiolo uit Italie tot restauranthouder in Schoonhoven

Forchetta Italian Food Schoonhoven

De voormalige pizzaiolo staat te wachten voor het café waar we hebben afgesproken. Lang zwart haar in een knotje, een getrimde goed verzorgde zwarte baard en geheel in het zwart gekleed. Lange zwarte wollen jassen doen het stilistisch gezien beter dan zwarte metal shirtjes in een korte broek en slippers in de brandende zon aan de Amalfitaanse kust. Een paar jaar geleden oogde hij me nog wat verlegen, maar nu bedenk ik dat het gewoon een evenwichtige en introverte persoonlijkheid is. Francesco (1985) is onlangs eigenaar geworden van restaurant Forchetta in Schoonhoven. Ik sprak hem over de Italiaanse keuken, pizza’s en pannetto’s.

Alles begon voor de pizzaiolo met een goede pizza Margherita

Het is een tijdje geleden dat we elkaar spraken. Onlangs had ik nog gegeten in zijn restaurant met mijn collega Annemart Pilon, vertaler van de boeken van de Napoletaanse Erri de Luca en Nicola Pugliese. Het restaurant heeft een mooie uitgebreide Italiaanse kaart, een forno a legno en er werkt zo’n 20 man personeel. Francesco vertelt me dat hij zo’n 10 jaar geleden naar Nederland kwam als pizzaiolo, pizzabakker. Daarmee was hij al begonnen aan de Amalfitaanse kust en vervolgens werkte hij bij Italiaanse restaurants in Leiden, Rotterdam en Den Haag. “Er gaat niks boven een goed gemaakte pizza margherita, die wilde ik gewoon altijd kunnen eten. Daarom werd ik pizzaiolo”. Weinig ingrediënten, maar producten en bereidingswijze van hoge kwaliteit.

Even aan mijn moeder vragen

Een tijdlang werkte hij voor verschillende Italiaanse restaurants in Nederland. En hij lijkt de persoonlijkheid te hebben om het hoofd koel te houden in een horeca keuken. Het menu van Forchetta maakt hij zelf, in overleg met zijn moeder die hij twee keer per week aan de telefoon heeft. Soms leest hij over een ingrediënt dat hij interessant vindt en dan belt hij zijn moeder om te vragen: wat zou jij ermee doen? De keuken van zijn moeder en zijn oma zijn voor hem een onuitputtelijke inspiratiebron. Echt Italiaans eten dus in Schoonhoven, voor mensen die niet weten waar ze terecht kunnen.

‘L’arte di arrangiarsi’

Het is niet voor iedereen weggelegd, aarden in een ander land. Sommigen keren terug na twee maanden, anderen na een jaar. Maar ‘l’arte di arrangiarsi’, de kunst om zichzelf te redden zit in Francesco. Hij doet zijn best, zeurt niet, steekt de handen uit de mouwen en hij redt het. Met zijn Nederlandse vrouw spreekt hij Engels, dat doet hij ook met zijn personeel. Met de gasten spreekt hij Nederlands, hoewel hij soms commentaar krijgt op zijn accent. Niet echt tof als je al zo lang in Nederland bent. Die mensen met commentaar nodig ik trouwens uit om bij mij op les te komen, dan leer je dat een taal leren niet over één nacht ijs gaat, maar te maken heeft met hard werk, discipline en doorzettingsvermogen. En dat je ook tijd moet hebben, veel tijd. Tijd die Francesco steekt in zijn restaurant.

Scotta en al dente

Ik vertel over mijn dochter van 9, die houdt van processed food en over het café waar ik Italiaanse taarten voor bakte. De favoriet was altijd de super simpele Italiaans crostata alla marmellata. Niet de verfijnde smaken van de pastiera uit Napels. Hij snapt wat ik wil zeggen. Zijn vrouw houdt niet van spaghetti ‘al dente’. Smaken verschillen. Thuis giet hij de pasta in twee porties af, één al dente voor hemzelf en een pasta scotta voor zijn vrouw. Maar in zijn restaurant sluit hij geen compromissen naar de Nederlandse smaak. Het pizzadeeg rijst 24 uur in de koeling, the italian way, en de ingrediënten komen van de beste producenten uit Italië. Ook kon ik hem op de valreep nog vragen hoe je nou het beste verse pasta bewaard. “Bestrooien met semolina, niet met bloem, voordat je het in de koeling legt. Semolina is grover van structuur”. Smaak heeft vaak te maken met herinneringen voor Francesco. Hij houdt van comfort food. Voedsel dat je ziel verwarmt.

Lezen over andere Italiaanse restaurants in de regio?

In Gouda heb je l’Angolo Divino en ook in Moerkapelle kun je Italiaans eten bij Buon Gusto en heb je Italiaanse delicatessen in Woerden.

Geplaatst op

Twee films van Alice Rohrwachter op Cinemember.nl

Cinemember - Lazarro Felice

Ik was wel benieuwd naar de films van Alice Rohrwachter. Een vrouwelijke scenarioschrijfster en regisseur uit Italie. Haar films zijn in het Italiaans en best wel arthouse en sprookjesachtig. Ze zijn niet naar of gewelddadig, wat ik wel een verademing vind, na de kaskraker successen van Matteo Garrone, die echt super heftig zijn en waar ik onlangs Io Capitano niet af kon kijken. Er blijft nog heel veel te zien voor mij op filmgebied. Ik heb in mijn studententijd best wel wat Italiaanse klassiekers gezien, maar er verschijnt best veel, dus om het bij te houden is een opgave.

Alice Rohrwachter is van mijn jaar, 1981 en werkt veel samen met haar zus, de actrice Alba Rohrwachter een actrice die opvalt door een combinatie van een doorschijnendheid a la Tilda Swinton en het realisme van een Frances McDormand. Bijzondere verschijning dus . De twee films die ik zag waren Lazarro Felice en Le meraviglie. Dat zijn echt vertellingen over ja waarover eigenlijk? Dat is natuurlijk altijd de vraag, wat wil de regisseur of scenarioschrijver hiermee zeggen?

Lazarro Felice

In Lazarro Felice gaat het over een eenvoudige goede jongen, Lazarro (een bijbelse naam/figuur, dat ga je dan toch ook even googlen) die met een aantal boeren door een markies voor de gek wordt gehouden dat feodale werkrelaties nog bestaan. In werkelijkheid leven ze in de moderne tijd. Dus die arme mensen werken zich te pletter voor een zelfbenoemde markiezin, met een gecompliceerde puberzoon, Tancredi. Uiteindelijk wordt het bedrog ontmaskert, maar Tancredi en Lazarro hebben dan toch al een vreemde band opgebouwd.

Lazarro lijkt ook in de film een wederopstanding mee te maken, net als zijn bijbelse naamgenoot. Hij komt terecht bij een groep arme oplichters in de periferie van Rome, waar hij uiteindelijk weer Tancredi terugziet, bij toeval. Wat het verhaal wil zeggen? Volgens IMDB gaat het over het verleden dat voortleeft in het heden. Ik vind het hele verhaal nogal cryptisch, maar dat betekent niet dat ik het niet met plezier heb gekeken. Voor mijn gevoel ging de film meer over het thema schuld en onschuld ofzo.

Le meraviglie

Ook dit is een nogal sprookjesachtige raadselachtige film over een arm gezin in de regio Lazio/ Umbrie, een familie van bijenhouders die wordt aangevoerd door vader Wolfgang. De hoofdpersoon van het verhaal is eigenlijk Gelsomina, de oudste dochter. Wolfgang bestuurt het gezin vanuit een dictatoriaal idealisme, maar de familie zit financieel aan de grond. Op een dag hoort Gelsomina over een tv wedstrijd waarbij locals hun ‘authentieke’ producten moeten verkopen in een wedstrijd in de hoop op prijzengeld. Ze schrijft hun familie in en vervolgens gaan ze meedoen aan zo’n reality show. Dat contrasteert nogal met hun leven als arme boeren.

En tja, wat dit verhaal wil zeggen? Dat echte authenticiteit mooi klote is, en die authenticiteit van de tv fake? Ik weet het niet. Vast nog wel iets anders. Ik keek de film met mijn dochter van 9, de film is 6+. Het is mooi verbeeld, de personages zijn interessant, maar dit is net als Lazarro felice een film die niet helemaal te doorgronden is.

Cinemember.nl

Die cinemember is best een interessante streamingsdienst, er staan veel hoogwaardige Italiaanse arthouse films op, die je lekker achter elkaar kunt bingen. Je kunt een proefabonnement nemen van twee weken en daarna kost het 10 euro per maand.

Geplaatst op

Mijn 12 mooiste Italiaanse vakantieherinneringen

Italiaans spreken

Sinds ik kind ben ga ik op vakantie naar Italie, ik heb er twee jaar gewoond en ik spreek de taal. Niet al mijn vakanties waren geweldig in 40 jaar, ik heb ook vervelende dingen meegemaakt, maar de mooie herinneringen overheersen. Veel van die foto’s die ik daar heb gemaakt, kun je zien op mijn website. De meeste foto’s zijn van de digitale periode sinds circa 2010. De periode die daaraan voorafgaat zit vooral in het geheugen opgeslagen en in de ouderwetse fotoboeken. Hier is het verhaal achter een paar van die mentale en digitale foto’s. Mijn 12 mooiste herinneringen:

  1. Als kind ben ik met mijn ouders in de jaren ’80 en ’90 naar het Gardameer geweest. Verschillende keren. Soms zaten we op een camping, soms in een huisje. Éen van de mooie herinneringen die me bijstaan is het wandelen naar het dichtsbijzijnde dorpje om daar verse broodjes te halen. Ik heb nog een foto waarop je me met mijn vader ziet op de weg naar het dorp in het dal. Mooi om terug te zien, ook omdat mijn vader in 2018 is overleden.

2. Een tweede mooie herinnering was de uitwisseling die ik op de middelbare school had met een klas uit Falconara, vlakbij Ancona. Ik heb toen een hele mooie vriendschap gesloten met Lucia, met wie ik nog steeds sporadisch contact heb. Ik mocht bij haar thuis logeren en dan krijg je toch echt een andere cultuur heel anders mee, dan wanneer je in een hotel zit. De verse pasta van oma zal ik nooit vergeten!

3. Een derde mooie herinnering was een treinreis die ik met mijn twee nichten heb gemaakt in 1997 naar Genua. We namen daar de boot naar Corsica en moesten overstappen in Milaan. Die treinreis was ontzettend gezellig, echt een avontuur als je 17 bent, zo’n nachttrein en dan in de ochtend aankomen in Milaan. Daar zijn geen foto’s van, maar in mijn hoofd zitten heel veel beelden van die reis!

Het station in Milaan
Industriele fotografie. 2010. Vanuit het station in Milaan, zonsondergang. Foto: Peter Kroes

4. Een vierde herinnering is ook bij het Gardameer. Een vriendin van mij werkte de zomer van 2000 op een camping daar. Ik was ook al klaar met mijn studiejaar en ik had gewoon de tijd om daar twee weken te logeren. Die tijd lijkt nu achteraf zo zorgeloos. Wat deden we? Cocktails drinken, struinen over de camping, liggen aan het Gardameer en Italiaanse jongens gek maken in de lokale discotheek. Het album van Lunapop blijft voor altijd verbonden aan die periode.

5. Het doen van een taaltraining in Bologna bij het CILTA in 2001, zo heette de taalschool destijds. Het was de zomer voordat mijn schooljaar begon en het was gewoon heerlijk om die door te kunnen brengen met mensen met hele diverse nationaliteiten en ondertussen me onder te dompelen in de Italiaanse cultuur. De studietijd heb ik ook als een heel relaxte periode ervaren zonder veel verplichtingen die horen bij het volwassen leven.

6. Een zesde mooie herinnering was een bezoek aan de Dolomieten in 2002. Een Italiaanse huisgenoot van me woonde daar en zij woonde in zo’n typisch huis, un Maso. Zij sprak thuis dat Swissdeutch achtige dialect en de cultuur daar is echt anders dan in de rest van Italie. Ook vond ik de regio prachtig. Die bergen en de uitgestrektheid van de natuur. Ook is het een stuk schoner en opgeruimder dan de regio’s die wat zuidelijker liggen.

7. Een bezoek vanuit Rome aan de villa van Hadrianus in Tivoli in 2005. Ik ging met de bus en heb in mijn eentje ruim de tijd genomen om daar rustig in mijn eigen tempo dingen te bekijken. Ik had toen nog geen kinderen en die herinnering aan de vrijheid die ik toen had vind ik ook mooi. De villa is een prachtig archeologisch park, een must see voor iedereen die houdt van antieke culturen.

Entreetickets bewaren van musea in de tijd dat je nog geen fototoestel/ smartphone had op vakantie.
Foto: Lotje Lomme

8. Op mijn huwelijksreis in 2010 ben ik met mijn man naar het Scala theater in Milaan geweest voor een opera voorstelling. Een prachtig historisch theater en heel bijzonder om daar eens jezelf voor uit te dossen en in zo’n loge te zitten. Ook een hotel-restaurant nabij Lugano zal ik nooit vergeten. Wat hebben we daar lekker gegeten!

Operahuis La Scala in Milaan. Foto: Peter Kroes
Het meer van Lugano. Foto: Lotje Lomme
Het meer van Lugano. Foto: Lotje Lomme

9. In 2011 ben ik met mijn ouders en mijn man naar Rome geweest voor een paar dagen. Ik heb hen toen ook meegenomen naar het archeologisch park in Ostia en vond het super leuk dat ik hen zoveel kon vertellen over de Romeinse periode, ik was toen net 3 jaar afgestudeerd als historica . We logeerden op een super mooie A locatie, vlakbij de Lateraanse kerk, in een oud omgebouwd klooster.

Lomme met haar ouders in Ostia, Rome
Ostia, Roma. Foto: Peter Kroes

10. In 2014 ben ik met mijn man naar Florence geweest. Ik was toen 5 maanden zwanger en kon al niet meer eindeloos wandelen, maar toch hebben we aardig wat van de stad gezien en ook bezochten we humoristische Italiaanse vriendinnen van mij in Montaione, op een paar kilometer van Florence. We konden daar ook logeren en mee-eten, ook dat was super leuk.

De binnenstad van Florence
Firenze, Uffizi. Foto: Peter Kroes

11. Hardlopen in het Giardino Margherita met mijn schoonzus in Bologna in 2018. Het Giardino is een mooi park, midden in Bologna dat net groot genoeg is om de 5 km te doen in een paar rondjes. Ik heb ook mooie herinnneringen aan dat park omdat ik er een tijd vlakbij heb gewoond in een zijstraat van de Via Santo Stefano. Het was heel leuk om dat met mijn schoonzus te kunnen delen. Ook bezocht ik met haar deze historische kookwinkel en heb ik toen de tijd genomen voor fotografie. Een leuke hobby, waar je ook alleen tijd en rust voor hebt als er geen kleine kinderen mee zijn 🙂

Via Santo Stefano in Bologna
Bloemen en een straatnaam in Italie. Foto: Lotje Lomme
Zoetigheden uit Italie
Italiaanse cannoli. Foto: Lotje Lomme
Bloemen staan uitgestald op straat
Een Italiaanse bloemenzaak. Foto: Lotje Lomme
Een Italiaans ontbijt.
Een Italiaans ontbijt met cappuccino en een sfogliatella. Foto: Lotje Lomme
Een mannelijke kariatide in de Bolognese straat
Architectuur in de Italiaanse straat. Foto: Lotje Lomme
Een binnenplaats bij een Italiaans huis
Een toegang tot een palazzo vanaf de straat. Foto: Lotje Lomme

12. Caffè Forian in Martina Franca. Ik was in 2023 met mijn gezin in Puglia. Caffè Florian was een uitstekende bar / pasticceria in het kleine dorpje waar we graag kwamen. Ik kan gewoon heel erg genieten van een kopje koffie op een terras. Dat voelt voor mij echt als thuiskomen. Deze foto is niet genomen op het terras, want ik bescherm de privacy van mijn kinderen, maar in een park in de buurt van Martina Franca, waar die prachtige pijnbomen zo hoog groeiden.

In de buurt van Martina Franca
Een park nabij Martina Franca in Puglia. Foto: Lotje Lomme

Ben jij klaar voor je volgende mooie vakantieherinnering? Neem nu contact met me op voor Italiaanse les.

Geplaatst op

Review: Io capitano Italiaanse film van Matteo Garrone

Met deze film geeft de prijswinnende Italiaanse regisseur Matteo Garrone (Gomorra, Dogman) gezichten aan het verhaal van de bootvluchtelingen die in Italie aankomen. En die zo onderdeel zijn van een maar al te bekend politiek debat waarbij we al snel vergeten dat het om mensenlevens gaat.  Io capitano Italiaanse film met een boodschap

Migratiedeals

Italie wil dat we samen zorgen voor het tegenhouden van deze groep afrikanen. In Juni 2023, het jaar waarin deze film uitkwam is er een grote deal gesloten tussen Tunesie, de rechtse premier Giorgia Meloni en Mark Rutte over de opvang van de ‘gelukszoekers’. Zij geven de Tunesische dictator geld, veel geld voor  het tegenhouden van de Afrikaanse vluchtelingen die naar Europa willen. In de praktijk zien we dat in de omgang met vluchtelingen in Libië en Tunesië de mensenrechten met voeten worden getreden. Deze film vertelt dat verhaal.

Onvoorstelbaar

je weet dat dit gebeurt, maar je denkt niet na over de details, over de mensen, over gezichten. Deze film geeft gezichten aan een situatie van onrecht waar het moeilijk tegen strijden is. Het zijn de levens van Seydou en Moussa, twee Senegalese jongens die Dakar willen verlaten omdat ze dromen van een betere toekomst. Hun tocht door de woestijn, Libische detentiecentra en op de Middellandse Zee. De film is mooi, de beelden prachtig en de personages laten je het verhaal voelen. Io capitano betekent: ik, kapitein. Want Seydou wordt kapitein van het bootje dat de overtocht maakt naar Sicilie.

Io capitano Italiaanse film gaat over de reis naar Europa

Het is geen vrolijk verhaal maar wel een noodzakelijk verhaal. Voor de casting zijn jongens uit Senegal gekozen. Opmerkelijk is dat degene verantwoordelijk voor de casting de toegang tot de ambassade in Marokko werd ontzegd ter gelegenheid van het uitkomen van de film, omdat men bang was dat hij de mogelijkheid zo aangrijpen om zelf vluchteling/migrant te worden, mocht hij eenmaal in de ambassade zijn. De film is voor een groot deel in Marokko opgenomen.

We kunnen niet alle mensen opnemen in Nederland

maar ondertussen halen Europese vissersboten de wateren voor de Senegalese kust leeg en laten ze weinig werk over voor de Senegalese vissers. Iets van dat onrecht zou toch ook mogen doorsijpelen bij de Nederlandse politici. Maar onze politici liegen liever de kiezers voor en wakkeren de angst bij Nederlanders aan voor niet bestaande nareizen, waardoor in Nederland de woningnood verder opgedreven zou worden. Het is verdrietig dat we met zijn allen niet in staat zijn om beter voor deze mensen te zorgen. Dat is ook de politieke boodschap die deze film wil uitdragen.

Verder kijken / lezen:

Wil je meer weten over het vluchtelingendebat in Italie, kijk dan ook de documentaire Fuocoammare uit 2016, over de crisis in Lampedusa. Verdiep je in het radicale pacifisme van Gino Strada, medicus bij conflicten die zich uitsprak tegen de migratiepolitiek van Italie’s rechtse regeringen. Of lees het werk van de nederlandse Italianist Rosetta Steenbeek (boek: Wie is mijn naaste & documentaire serie: Viva l’umanità)

Geplaatst op

Hoe lang duurt het om Italiaans te leren?

Hoe lang duurt het om Italiaans te leren?

Ik heb wel eens mensen in de les die beginnen met Italiaans en dan vertellen dat ze graag een gesprekje met de makelaar willen voeren van het huis dat ze in Italie willen kopen. Leuk, denk ik dan, maar dat is een C1 nivo. Dit gaat even duren. Voor DitisItalie.nl schreef ik een blogserie hoe ik er 20 jaar over deed om Italiaans te leren. Ik had na twee jaar een A2/B1 nivo, maar B2, C1 en C2 hebben me 15 jaar gekost. Omdat ik ook andere dingen deed dan bezig zijn met de Italiaanse taal.

Stel realistische doelen

Veel mensen bedenken zich niet dat een taal studeren aan de universiteit een 3 jarige voltijd opleiding is en denken dat ze met 2 uurtjes in de week een heel eind komen.

Dat is ook zo, maar toch moet je als je een taal leert eerst denken aan een gesprekje in de supermarkt of in het café over eenvoudige alledaagse dingen.

Sinds een aantal jaren zijn er de referentienivo’s: A1, A2, B1, B2, C1 en C2. Het is waar dat je met een standaard avondstudie na een jaar een A1 nivo kunt bereiken, maar het is niet zo dat je dan met 6 jaar het C2 nivo bereikt. Eigenlijk verdubbelt elke keer de tijd die je ervoor nodig hebt om het volgende nivo te bereiken. Hoe lang duur het om Italiaans te leren?

Na twee jaar een A2 nivo

Als je twee jaar intensief studeert, circa 4 a 5 uur in de week oefeningen maakt, woordjes leert, video’s kijkt enzovoort en groepslessen volgt, heb je na 2 jaar ongeveer een A2 nivo. Dat is het nivo van een 7 jarig kind in Italie en het nivo dat je voor schrijven en spreken nodig hebt om aan een MBO opleiding in Nederland te beginnen. Sommige mensen gaan sneller, sommige mensen zullen nooit het A2 nivo halen.

Verdubbeling van het aantal studieuren

Heb je voor het bereiken van het A1 nivo 60 tot 90 uur studie nodig, om van A1 naar A2 te komen heb je doorgaans het dubbele aantal uren nodig. Dat geld ook weer van A2 naar B1. En ga zo maar door. Dit gaat ook op voor de woordenschat. Heb je voor nivo A1 1000 woorden ongeveer nodig, voor A2 is dit 2000 en voor B1 is dit 5000. Natuurlijk verschillen leerlingen en zullen het aantal uren per leerling ook verschillen. Ook maakt het uit of je bekend bent met het studeren van een taal en of je al andere (romaanse) talen spreekt en hoeveel je met het Italiaans in aanraking komt.

Vanaf nivo B1 wordt het ook steeds belangrijker dat je in contact komt met native speakers en dat je zelf veel Italiaans hoort en spreekt.

Ik wil mensen geenszins ontmoedigen, maar een realistisch beeld is wel de sleutel tot succes!

Geplaatst op

Italiaans in Schoonhoven: Bij Sophie

Italiaans in Schoonhoven

Ik ging op bezoek naar Italiaans eten bij Sophie in Schoonhoven, een mooie delicatessenwinkel waar ze ook veel Italiaanse producten hebben. Ik nam wat kiekjes.

Ik zag verschillende heerlijke Italiaanse producten: nduja- saus. Een rode saus op basis van pikante worst uit Calabrie, de heerlijke brutti ma buoni koekjes (lelijk maar lekker), balsamico azijnen, pastasauzen en Italiaanse kaasjes.

De Italiaanse eetcultuur is echt wel anders dan de Nederlandse. Groenten komen vaak vers van de markt, uit de regio in plaats van uit de supermarkt. Regioproducten en seizoensproducten worden ook iets hoger aangeslagen. Als een Italiaan een product wil dan is het etiket ‘geitenkaas’ niet genoeg. Waar komt die geitenkaas vandaan? Wie was de geit zijn moeder? Wat heeft de geit gegeten? Daar kunnen mensen hele gesprekken over voeren.

Die super lekkere brutti ma buoni koekjes komen uit Toscane. Toscane staat bekend om zijn lelijke maar lekkere eten. Zo is er onlangs ook een kookboek ‘brutto’ uitgebracht, vol met lelijke gerechten uit Toscane met daarin weinig pasta en risotto of pizza. Van Italiaanse vriendinnen uit Toscane kreeg ik ook ooit een Toscaans kookboek, van Paolo Petroni. Ook leuk.

De koekjes zijn gemaakt van amandelmeel en zijn droog maar smelten op je tong. Ik deelde deze week mijn recept voor Nederlandse appeltaart met Italiaanse vrienden. Ik heb een recept waar ik ook amandelmeel in heb gedaan. Dat heb ik van de Italianen. Daardoor ben ik amandelmeel gaan waarderen. De nootjes worden ook geteeld in Italie, dus het is ook een Italiaans product. Amandelboomgaarden zijn ook mooi om te zien, zeker als ze bloesemen.

Foto: Eva Bronzini op Pexels

Tegenwoordig zijn er heel veel webwinkels waar je Italiaanse delicatessen/ Italiaans eten kun bestellen, maar het is toch leuker om je lokale winkel te steunen. De producten zijn niet goedkoop, maar af en toe un piatto squisito, dat moet je jezelf gunnen.

Ik ben op het moment erg fan van de kok David Rocco. Hij maakt echt hele lekkere dingen. Check zijn YouTube kanaal of zijn socials voor recepten.

Geplaatst op

Hoeveel woorden zijn ‘een woordje Italiaans spreken’?

Woordenschat

Voor DitisItaliaans maakte ik drie taaltrainingen Italiaans. Een vakantiecursus, voor wie alleen wat wil spreken op vakantie, een A1 training en een A2 training. Bij die trainingen zitten woordenlijsten. Oldschool. Bij de vakantiecursus zijn dat thematische lijsten op basis van het onderwerp van de les (bijvoorbeeld ‘In het restaurant’ en ‘Op de camping’ en bij de A1 en A2 training zijn het woorden uit de lijst van Italie’s meest gebruikte 1000 woorden, die zijn ‘ontdekt’ in een wetenschappelijke Italiaanse studie en vervolgens zijn gekapitaliseerd door verschillende Italiaanse websites en door de publicatie van Alma Edizioni. Voor de A2 training had ik eigenlijk woorden moeten gebruiken uit de 2000 woorden lijst.

Elk nivo zijn eigen woordenschat Italiaans

Volgens wetenschappelijk onderzoek heb je ongeveer 1000 woorden nodig voor het kunnen behalen van een A1 nivo. 2000 voor A2, 4 à 5000 voor B1 en circa 7000 voor B2. Nou is het zo dat in het persoonlijke gebruik van een vocabulaire die eerste 2000 woorden voor iedereen vrij gelijk zijn. Iedereen gebruikt dagelijks de woorden voor ‘brood’, ‘auto’ of ‘onderwijs’.

Echter, hoe hoger het nivo dat je gaat spreken, hoe meer persoonlijk je woordenschat wordt, afhankelijk van de interesse van de spreker.

Kun je je redden met 5% van de woordenschat Italiaans van een Italiaan?

Als je bedenkt dat in de Treccani encyclopedie zo’n 427.000 woorden staan, dan zal niemand die allemaal kennen. De gemiddelde native speaker van het Nederlands kent zo’n 38.000 woorden, blijkt uit onderzoek van 1Vandaag. Omdat je in de meeste dagelijkse conversaties ook dezelfde woorden gebruikt, zou je logischerwijs je met 5% van de kennis van 38.000 woorden op 1900 woorden uitkomen, een A2 nivo waarmee je wellicht jezelf kunt redden in 90% van de dagelijkse communicatie. Dat wil zeggen, als je niet wil werken in Italie en niet vies bent van small talk en het geen probleem vindt om een connectie met mensen te voelen zonder taalkundig heel diepgaand te zijn.

Hoe beter je Italiaans, hoe minder vaak je dezelfde moeilijke woorden tegenkomt en dus hoe kleiner de kans dat je ze onthoudt

Het is heel lastig om als student Italiaans dat nivo van 38.000 te bereiken, ook omdat hoe verder je komt met je italiaans, hoe minder frequent die moeilijke woorden gebruikt worden en dus hoe kleiner de kans dat je die woorden gaat onthouden. Voor mij persoonlijk is een woord als ‘arricchire’ (verrijken) best een handig woord en dat is een woord dat eigenlijk nog vrij toegankelijk is voor iedereen. Maar hoe specialistischer je wordt in je kennis, hoe groter de kans dat een ander het woord uit jouw woordenschat niet kent. Ik heb bijvoorbeeld niet de woordenschat van een mycoloog, een paddenstoelenkenner.

Bij IQ testen vind je ook vaak vragen over je woordenschat. Een voorbeeld in het Nederlands zou kunnen zijn ‘clementie’: vergelding, eisen, straf of genade. Daarbij gaat het dus ook over subtiliteiten in het taalgebruik. Nuance en schakeringen. Mensen met wie je praat zullen jouw intelligentie ook beoordelen op je taalgebruik, zo gaat dat nu eenmaal.

Communiceren op A2/B1 nivo

Nou is er in Italië ook wel een trend om, zeker op het internet, wat eenvoudiger te willen schrijven ten behoeve van de toegankelijkheid van een tekst. In de praktijk hoeven heel veel mensen niet 38.000 woorden te kennen om goed te kunnen functioneren. Een basiskennis van het gebruik en de vervoegingen van werkwoorden (grammatica) is echter wel handig voor doelgericht communiceren, maar je kunt in Italie ook redelijk je weg vinden zonder de congiuntivo of de passato remoto van het B1 nivo en je kunt in plaats van ‘ampliare’ ook ‘aggrandire’ zeggen, en in plaats van ‘magno’ ook ‘grande’. Het kan leuk zijn als je op B2 nivo en verder komt eens te kijken naar de sinonimi van Treccani, maar of je het ‘nodig’ hebt is een heel persoonlijke afweging.

Persoonlijk denk ik dat veel mensen er bij zijn gebaat om zichzelf wel uit te dagen nieuwe woorden te leren, maar het is jammer als je gaat zwijgen omdat je het gevoel hebt dat je je niet kunt uitdrukken. Daarover schreef ik overigens dit artikel: Ik leer Italiaans, maar ik durf het niet te spreken.

Je kunt hier een leuke test vinden die je een aantal vragen laat maken waarna je een uitkomst krijgt van een schatting van je woordenschat.

Vraag je je af of je hulp nodig hebt bij je zelfstudie? Lees dan dit blog.

Geplaatst op

Zelfstudie: met of zonder begeleiding van een docent Italiaans in Schoonhoven?

Zelfstudie Italiaans - Begeleiding docent

Ben jij ook op je eigen manier bezig met het leren van het Italiaans? Doe je oefeningen op de gratis app duolingo en luister je naar Italiaanse muziek in de hoop er wat van op te steken? Dit kan zeker helpen. Het kan echter ook slim zijn om een docent Italiaans erbij te betrekken. Daarbij zijn er verschillende argumenten om dit wel of niet te doen.

Het kostenplaatje van hulp bij je zelfstudie Italiaans

De meeste docenten hebben aan hun lessen niet het prijskaartje van de Nonnen van Vught hangen en dat is ook helemaal niet nodig. Als jij dat geld wat je daar in een week uitgeeft in een jaar zou kunnen besteden aan wekelijkse lessen, waarbij je wekelijks zelf opdrachten thuis maakt, garandeer ik jou dat je vooruitgang een stuk hoger ligt dan wat jij in een week kunt leren bij de Nonnen van Vught. Anderzijds is het zo dat als je geen docent neemt, je jezelf die kosten kunt besparen. In dit blog lees je meer over hoe ik als docent tot mijn prijs kom.

Er zijn natuurlijk gratis manieren om Italiaans te leren. Online kun je wat oefeningen vinden, veelal hebben die betrekking op het beginnersnivo, hoewel er ook enkele aardige sites bestaan op A2 of B1 nivo. Vaak kun je dan je grammatica wat oefenen. Maar weet je de goede sites alleen te vinden en is dat genoeg? Misschien wil je een boek aanschaffen. Maar welk boek is verstandig? Is een grammatica oefenboek genoeg om een taal te leren? En heb jij voldoende skills om zelf efficiënt en eerlijk naar je progressie te kijken bij je zelfstudie?

Het aanhouden van een koers bij je zelfstudie Italiaans

Een docent kost geld, maar een afspraak 1x per maand kan je al een flink eind op weg helpen om het overzicht te behouden en je in de goede richting te laten werken. Een docent heeft vaak goed door wat je nodig hebt en waar je lancunes zitten. Ze weet welke grammatica je aangeboden moeten worden op welk moment en kan met jou werken aan je actieve vaardigheden zoals het corrigeren van schriftelijke opdrachten of je persoonlijke tips en feedback geven naar aanleiding van een mondelinge opdracht. Dat zijn eigenlijk dingen die onmogelijk te realiseren zijn bij zelfstudie van het Italiaans, zeker als je niet in een land woont waar de betreffende taal niet wordt gesproken.

Ze weet wat de vereisten zijn van examens en wat je moet doen om effectief te leren en dat dat een beetje moet schuren. Ze zal je uitdagen om jezelf te verbeteren en je dingen laten doen die je moeilijk vindt. Vaak is het moeilijk om zelf uit te zoeken hoe moeilijk opdrachten precies moeten zijn om de leercurve te maken die je graag wilt. Kies je zelf te gemakkelijke opdrachten binnen je comfortzone, dan ga je niet vooruit, maar kies je te moeilijke opdrachten voor jezelf dan raak je gedemotiveerd doordat je veel fouten maakt en daardoor ga je ook niet vooruit. Wat ook de vraag oproept: kun je je motivatie zelfstandig behouden?

Het behoud van je motivatie

Mensen werken graag met iemand anders samen die ze motiveert. In een privéles leer je iemand kennen en ontstaat er ook een persoonlijke relatie met een docent. In een les wordt gewerkt, maar meestal is het er ook fijn, doordat het gezellig is. Je praat ook over koetjes en kalfjes en over je interesses. Je zet graag je beste beentje voor om te laten merken dat je je best doet. Bij zelfstudie van het Italiaans zul je dit allemaal zelf moeten opbrengen en dat kan best lastig zijn!

Doordat een docent een voorbeeld geeft van hoe het leven zou kunnen zijn met een goede beheersing van het Italiaans is dit ook motiverend om door te blijven gaan. Een docent spreekt vloeiend en door de interactie in die taal weet jij weer waar je het voor doet. Ze kent de cultuur en kan teksten of video’s zoeken die aansluiten bij jouw interesses in de zone van naaste ontwikkeling.

Je maakt afspraken, voor de volgende week of de volgende maand en daar word je aan gehouden. Er wordt van jou verwacht dat je doorgaat en progressie maakt. Ook dat is een stok achter de deur die veel mensen goed doet.

Geplaatst op

Wat doe je in een online privéles Italiaans?

Hoe ziet een online les er uit?

Iedereen heeft wel eens in de klas gezeten. En met 20 andere leerlingen les gehad. Je gaat bij een taalles dan dikwijls oefenen in tweetallen of in groepjes. Maar er zijn vele redenen om privéles Italiaans te volgen. Maar wat doe je nu eigenlijk precies bij een online privéles Italiaans?

Het meest voor de hand liggende is om in dat online uur de dingen te doen die je niet thuis zelf kunt doen. Dat heeft een aantal gevolgen.

Wat thuis kan, gebeurt thuis

De grammatica oefeningen worden definitief verplaatst naar thuis, maar ook de grammatica instructie, die dikwijls te vervangen is met goede video’s die inmiddels beschikbaar zijn en met grammatica overzichten die je thuis kunt bestuderen. Nadat je dit thuis hebt gedaan, is er in de les ruimte om hierover vragen te stellen. Dit kan ook aanvullend via vragen via de mail.

Het lezen en de schrijfopdrachten worden ook verplaatst naar de thuisomgeving. De feedback vindt dan plaats tijdens de online bijeenkomst. Leerling en docent kunnen dan samen de fouten doornemen en de docent kan aan de hand van de fouten suggesties doen voor het opnieuw doornemen van bepaalde grammaticale onderdelen of voor het maken van extra oefeningen, die je dan weer thuis kunt maken.

Ook het bekijken van een film of korte video gebeurt thuis. In de les kun je er dan over in gesprek gaan.

Bij de online trainingen die ik maakte zitten nog woordenlijsten, zoals er ook woordenlijsten staan achter in de boeken van de methodes van de groepslessen. Ik ben er echter zelf sterk voorstander van dat mensen zelf lijsten aanleggen met woorden die voor hen relevant zijn, aan de hand van onbekende woorden die zij zelf tegenkomen in de lessen. Een app als Quizlet is hierbij een prima hulpmiddel.

Optimale spreek en luistertijd

Omdat voor jou de online les de enige gelegenheid om Italiaans te praten is, is het ideaal om jouw spreektijd te optimaliseren en je maximum gelegenheid te geven te laten praten. Dit is erg vermoeiend, maar wel heel leerzaam. Dikwijls zal je na een uur helemaal uitgeput zijn, omdat je continu bezig bent met nadenken. Tijdens de les probeert de docent om zoveel mogelijk Italiaans te praten. Ik schreef daarover dit artikel ‘Help de juf spreekt Italiaans‘. Omdat de les zo intens is, vind ik het daarom beter de lessen maximaal een uur te laten duren, en niet de anderhalf uur of twee uur die bij een groepsles gangbaar is.

Foto: Julia Cameron

Materiaalkeuze

Voor groepslessen bestaan vele methodes en boeken. Voor privélessen is de keuze beperkter, omdat de methodes inspelen op groepsactiviteiten. Daardoor kan beter gekozen worden voor boeken die op individueel nivo kunnen worden doorgewerkt thuis. Daarbij kun je denken aan:

  • Grammatica oefenboeken: papieren titels. Raad ik altijd aan om één te nemen. Er zijn ook online sites met oefeningen, maar dat levert dikwijls frustratie op bij studenten om vele redenen waar ik ooit ook nog een blog over zal schrijven. 🙂
  • Het boek Italiaans voor zelfstudie van Rosanna Colicchia, voor nivo A1 & A2 is iets meer dan grammatica. Er zitten ook korte tekstjes in en luisterfragmenten.
  • Leesboekjes op nivo, zoals bijvoorbeeld van ALMA (Letture facili), Edilingua (Italiano con fumetti) of door teksten met een beperkte woordenschat en eenvoudige zinsconstructies die door de docent zelf zijn geschreven.

De gereedschapskist van de docent

  • Liedjes en bijbehorende songteksten, luisterfragmenten, video’s op YouTube en podcasts.
  • Grammatica overzichten.
  • Creatieve schrijfopdrachten die aansluiten bij de interesses van de student

Terwijl in de groepslessen meestal duidelijk wordt vastgehouden aan de chronologie van een boek, is dit in privélessen wat meer divers en ad-hoc. Er wordt gewerkt op basis van actuele behoeftes, zodat de leerervaring beter aansluit bij wat op dat moment nodig is voor jouw vooruitgang.

Concreet betekent dit:

We bespreken eerst de moeilijkheden en de vragen die thuis zijn opgekomen bij het maken van het huiswerk en de docent geeft feedback op gemaakte opdrachten. Daarna ga je meestal in gesprek over iets, dikwijls iets wat je thuis hebt voorbereid. Tenslotte geeft de docent instructie voor de week daarop en geeft je via de mail je huiswerk voor de komende week.

Als een leerling het fijn vindt kan er worden gewerkt naar het afronden van een bepaald nivo en een certificering. Na een intake kan er in dat geval een plan worden gemaakt om daar naar toe te werken.

Geplaatst op

10 voordelen van privélessen Italiaans in Schoonhoven

Privélessen Italiaans

Jarenlang heb ik groepslessen Italiaans gegeven. Super gezellig, met tien man in een lokaal, samen dingen leren. Met elkaar zijn. Maar er zijn ook voordelen van privélessen Italiaans. Ik zet er 10 voor je op een rij.

1.. Er worden tegenwoordig allerlei online trainingen aangeboden, maar soms heb je een stok achter de deur nodig voor extra motivatie en controle. Een online cursus laat je soms teveel over aan jezelf over en aan je eigen vermogen om zelfstandig te zijn. Dit is gewoon heel moeilijk. Het contact met een docent kan motiverend werken door de vaste afspraken, het inzichtelijk maken van progressie en de menselijke interactie.

2. Je hoeft je niveau niet aan te passen aan het niveau van de groep. Doordat de lessen op maat zijn gemaakt, ben je altijd op het juiste niveau bezig. Hoewel mensen in een groep wel eens te langzaam of te snel gaan, zal dit bij privélessen niet gebeuren. Vind je het wel eens moeilijk om geduldig te zijn met een medecursist? Dan kan het tempo in de privéles iets omhoog! Je hebt ook geen wachttijd. Je bent de hele tijd in gesprek met de docent en je hoeft niet te wachten op anderen totdat zij de les snappen. Ook heb je meer spreektijd, dus meer effectieve tijd voor jou alleen om je Italiaans te oefenen. Doordat alle tijd en aandacht naar jou uitgaat kun je meer leren in een uur.

3. De docent kan onderwerpen kiezen om te behandelen die op jouw interesses zijn toegespitst. Houd je van voetbal? Dan kan de docent een artikel uitzoeken over Juventus. Interesseert de Italiaanse keuken je niks? Dan laten we die Caponata links liggen en doen we gewoon ananas op onze pizza. Bij individuele lessen is dit beter geregeld.

4. Je kunt alle vragen stellen die je wilt en je hoeft je niet beschaamd te voelen dat je alle aandacht naar je toe trekt. De docent is er immers voor jou alleen! Bij de groepslessen kan het wel eens gebeuren dat één leerling alle aandacht naar zich toetrekt. Dat kan vervelend zijn voor de rest van de groep. Maar bij privélessen is dit gedrag gewenst. 🙂

5. Bij individuele lessen kun je vaak beter een tijd kiezen die jou persoonlijk goed uitkomt. Een groepsles wordt vastgesteld door de docent en dan kun je of je kunt niet. Bij een individuele les kun je zelf de datum en tijd prikken. Ook leer je in een kortere tijd wat je moet leren. Waar je in een groepsles twee lessen voor uittrekt, kan dikwijls in één privéles worden behandeld, waardoor privé lessen dikwijls ook niet persé duurder zijn. Je kunt ook kiezen wanneer je wilt starten dus je hoeft niet te wachten tot het startmoment van een groepscursus. Kun je een week niet of ben je op vakantie, dan sla je makkelijker een weekje over.

Lomme met haar ouders in Ostia, Rome
Ostia, Roma. Foto: Lotje Lomme

6. Bij groepslessen oefen je met je medecursisten. Die weten het vaak ook niet perfect en maken fouten. Als je oefent met je docent word je altijd op de juiste manier gecorrigeerd.

7. Misschien heb je een bijzondere manier van leren die niet goed aansluit bij een groeples. Ik heb mensen gehad in de lessen met alternatieve cognitieve leerstijlen of bijzondere persoonlijkheden die in een groepsles gewoon minder goed uit de verf komen doordat ze de aansluiting een beetje missen met de rest en zich daardoor enerzijds geïsoleerd voelen en anderzijds niet het maximale uit zo’n les kunnen halen. Voor een docent is het soms lastig om alle verschillende leerstijlen te bedienen in een groepsles. Denk ook aan voorkeuren voor grammatica willen leren of juist conversatie willen doen. In een groepsles wordt alles gedaan, terwijl in een privé les de les op individuele leerstijlen beter aangepast kan worden.

8. De lessen kunnen online plaatsvinden dus u hoeft niet ver te reizen als u in een uithoek van het land woont. Ook handig als u minder mobiel bent en toch graag Italiaans wilt leren. U heeft alleen een internetverbinding nodig. Vaak is het voor docenten moeilijker om groepslessen op gevorderd niveau aan te bieden doordat er te weinig leerlingen zijn. Als je toch verder wilt en op gevorderd niveau Italiaans wilt leren spreken, kun je vaak alleen in de stad terecht voor groepslessen op gevorderd niveau. Ook hier bieden online lessen op afstand een uitkomst.

9. Veel mensen hebben angst om in een groep te spreken. Ik schreef daar dit artikel voor voor DitisItalie.nl. Het is wellicht makkelijker om alleen voor een docent te spreken. Het kan de onrust en spanning bij je wegnemen die je wel in een groep voelt, maar niet één op één.

10. Je kunt ook duolessen nemen met een vriend of familielid. Goed gezelschap gegarandeerd en ook motiverend om samen zo’n reis te ondernemen!

Overtuigd? Neem gerust eens contact met mij op voor een proefles!

Privacy statement Ondersteund door WordPress