Italiaans boek: ‘Tussen twee werelden’ van Franco Faggiani

Franco Faggiani - Tussen twee werelden

Boeken over het leven in de bergen zijn populair. Hoe kan het leven in de natuur troost bieden? Schrijvers lijken het er over eens te zijn dat er geluk ligt in de natuur. Mensen lopen hard in de polder, beklimmen bergen om hun lichaam te voelen en sussen onrust door zintuigelijke ervaringen te midden van bergen, zee, bossen en ravijnen. In november kreeg ik ‘Tussen twee werelden’ opgestuurd van uitgeverij Signatuur, vertaald door Saskia Peterzon-Kotte. En ik vond troost in dit boek.

In dit nieuwe boek over een leven in de bergen (nee, het gaat niet over ‘De acht bergen’ van Paolo Cognetti) wordt het leven van de vijftigjarige Leo beschreven. Weduwnaar en pleegouder van Martino, een autistische jongen die hem opgezadeld is door zijn succesvolle dochter Nina. Woonde Leo eerst met Martino en zijn dochter in een appartementje in Turijn, het boek gaat over zijn verplaatsing naar en acclimatisering in een klein dorpje in de bergen. Waar hij langzamerhand het verdriet om de dood van zijn vrouw achter hem laat en een nieuw mooi leven vorm krijgt.

Een troostrijk en hoopvol verhaal

Afgelopen december stierf mijn vader. In november keek ik met hem nog naar de serie ‘Joris zoekt troost’ over rouwcultuur in Nederland. Want ik besefte me dat ik ook verlangde naar een positief verhaal dat troost biedt. Vele verhalen las ik ook in 2018 over verdriet en ongeluk. Goed geschreven verhalen, pageturners die voldoen aan de eisen om een kaskraker te worden.  Verdriet, zo schreef ik al eens, is een onuitputtelijke bron voor schrijvers. Iets waarmee je pakkende verhalen kan schrijven, zoals het nieuwe boek uit 2018 van Paolo Giordano, of het boek van Silvia Avallone. Maar wat heb je er aan als het geen troost of oplossingen biedt? Als personages ongelukkig blijven en het einde van een boek verdrietig is. Als de personages wel ontwikkelen maar niet op een positieve manier?

Tijd, natuur en samenzijn

Leo ondergaat zijn keuzes en laat het zich maar overkomen. Eenmaal in de bergen maken hij en Martino lange zwijgzame wandelingen door de bossen, zitten samen voor het haardvuur te wachten tot er dieren af komen op voedsel dat bij hen ligt. Ze maken kennis met andere zwijgzame figuren uit het dorp die ook mettertijd pas vrienden blijken te zijn geworden. Leo’s relatie met Martino, die hem in eerste instantie maar overkomt, maar hem met de tijd veel troost gaat bieden geeft volgens mij inzicht in een andere fundamentele geluksbrenger. Het leven met anderen, iets voor iemand anders kunnen betekenen, ook dat biedt troost.

Dat vertrouwen in de ander, vertrouwen in de tijd en in de natuur geeft rust op termijn en blijkt een verstandige levenshouding. Het leven nemen zoals het is. Geluk en verdriet te aanvaarden als momenten en zo de tijd te laten verstrijken en wonden te laten helen. Hoewel iedereen in het leven te maken zal blíjven krijgen met tegenslag en ongeluk, zijn er mensen die altijd zoeken naar iets anders, altijd nieuwe en tijdelijke oplossingen vinden voor dezelfde problemen en daardoor ongelukkig blijven.

De factor tijd als geluksbrenger wordt in het boek van Faggiani goed belicht. Het boek bestrijkt een aantal jaren. Tijd, natuur en samenzijn, het zijn geen dingen die er bovenop liggen als expliciete keuzes, maar het zijn intuitieve beslissingen die goed uitpakken. Ik vind er een wijze raad in die mijn vader me had kunnen geven.

‘Tussen twee werelden’ is een boek met een positieve boodschap dat zich zeker onderscheid.

 

Franco Faggiani

Tussen twee werelden

Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte

Januari 2019

Uitgeverij Signatuur

19,99 euro

 

Italiaans boek: ‘De hemel verslinden’ van Paolo Giordano

Boekreview Giordano

Op de Universiteit bij het departement Italiaanse taal en cultuur werd hij in in jaren ‘2000 veel gelezen. Paolo Giordano. Goed leesbaar Italiaans, toegankelijk woordgebruik, interessante personages. Het boek ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ werd een grote hit en werd zelfs verfilmd. Terwijl het een verdrietig boek is over twee personen die elkaar niet echt kennen, niet echt kunnen bereiken. Datzelfde verdrietige thema speelt een rol in zijn vuistdikke nieuwe roman: ‘De hemel verslinden’ die onlangs verscheen bij De Bezige Bij en dat werd aangeraden door het boekenpanel van DWDD. De onwetendheid van hoofdpersoon Theresa speelt een rol bij alle dingen die ze samen onderneemt met haar grote liefde Bern. Ze kent hem niet echt. Slechts gaandeweg in het boek wordt het hele verhaal rondom de geschiedenis van haar grote liefde Bern ontrafelt. Zoals ook in ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’.

Het leven van Teresa en Bern is niet open. En hier laat Giordano zich kennen als een meester in de suspense. Door de geheimen van Bern worden hun andere ideeën in het leven rechtlijnig en onverzettelijk. Hun motieven zijn niet duidelijk, ze richten zich op andere problemen om het grotere eigenlijke probleem maar niet onder ogen te hoeven zien. Dat wil niet zeggen overigens dat het kleine problemen zijn, die andere problemen in de roman. De onvervulde kinderwens en het ecologische idealisme.

Secundair probleem: onvervulde kinderwens in Italië

Vorig jaar las ik voor DitisItalie.nl het boek van Silvia Avallone dat ging over een onvervulde kinderwens en hoe iemand helemaal verstrikt en geobsedeerd kan raken door die wens. Ook in dit boek speelt deze wens van Teresa en Bern zo’n 100 pagina’s een grote rol. Een belangrijk thema in de Italiaanse cultuur. Waar men anders tegen de jeugd, levensgenieten en tegen kinderen aankijkt. Italie heeft een van de laagste geboortecijfers van Europa en stellen beginnen pas op hoge leeftijd aan kinderen en stoppen meestal na 1 kind. Men wil er maar niet aan beginnen. Maar als ze het dan toch willen, wordt alles eromheen heel groot. Kinderen zijn niet ‘gewoon’. Ik heb de indruk dat veel van die enige kinderen (in de zin van 1 kind) het weerbarstige levensproject zijn van hun ouders.

Secundair probleem: Ecologisch fundamentalisme: het nieuwe geloof

Puglia, dat tot 50 jaar terug nog een sterk religieus karakter had wordt nu met de globalisering overspoeld door toerisme. Op Instagram zijn er tientallen accounts die de toerist naar de regio moeten trekken met gephotoshopte ondergaande zonnen, plaatjes van elke keer opnieuw hetzelfde strandje bij Polignano al Mare en authentieke arme vissers die octopussen doodslaan op de rand van de kade om het vlees zo malser te maken. Puglia is enorm in opmars bij de Nederlandse toerist, ik ga er zelf ook naar toe in het voorjaar met mijn gezin. Omdat het niet zo druk is als Napels of Rome, kleinschaliger en landelijker. Toegankelijker.

Toen God verdween uit Puglia, had dit boek kunnen heten. Wereldverbeteraars die vroeger in Nederland naar Flevoland gingen, in Italie gaan ze naar Puglia lijkt het. Om de rust te zoeken van de natuur, een leven in eenvoud te leiden dat geromantiseerd wordt. Bij de volwassenwording van Bern en zijn halfbroers speelt het geloof een belangrijke rol. De indoctrinatie van Berns stiefvader Cesare wordt op de weg naar volwassenheid ingeruild voor de ecologische theorieeen van Danco. Het ene fundamentalisme (het bijbelse van zijn stiefvader) wordt vervangen door een ander fundamentalisme. Ze richten samen een gemeenschap op die vrij is genetische manipulatie, bestrijdingsmiddelen en ook voeren ze aktie met een k tegen mensen die dit wel voorstaan. In feite zijn het ontwortelde jongeren met wilde ideeën.

Onderliggend probleem : Incest of geweld

Al na zo’n 50 bladzijden moest ik het boek even wegleggen. Ik had het gevoel dat er achter het verhaal van een streng religieuze familie met geadopteerde zoons een verhaal van incest of geweld schuil ging. Het wordt niet gezegd, maar het speelt in het hele verhaal wat mij betreft de hoofdrol.

Ik zag op tv eens een interview met rechtbankmedewerkers die alle verhalen en details van de incest moesten horen rondom de zaak van die jongen die bij kinderdagverblijven in Amsterdam allemaal peuters had misbruikt. Een verschrikkelijke baan.

Zelf heb ik al moeite met een boek dat dit impliceert. Hoofdpersoon Teresa is eigenlijk een best gewoon pubermeisje dat op vakantie in Puglia doldwaas verliefd wordt op Bern. Éen van de geadopteerde zoons. En die verliefdheid zal haar lot beslechten. Ze wordt helemaal opgezogen door die familie, die leeft op sektarische wijze. En door Bern, een sterke persoonlijkheid gevormd door zijn aangetaste jeugd.

Nu ben ik bij blz. 350 en is het nog steeds niet onthuld of er sprake was van geweld of incest bij het pleeggezin van Bern. Er zijn steeds impliciete verwijzingen, maar hoofdpersoon Teresa en de lezer worden maar langzaam ingewijd in alle details. Ik weet niet of ik het boek nog uit wil lezen. Die voortdurende onderhuidse spanning en suggestie van misbruik of geweld vind ik moeilijk te verdragen. Een ongelukkige jeugd schijnt een onuitputtelijke bron te zijn voor schrijvers en de verhalen die zij maken. Ook zijn er boeken vol geschreven over incest, manipulatie, geweld etc. Zo ook bij het boek ‘Strikken’ van Domenico Starnone afgelopen jaar, waarin de manipulatie in een mislukt huwelijk centraal staat. Perché? vraag ik me dan af. Wat kunnen we leren van al dit ongeluk?

Is dit een mens?

Na de verschrikkingen van WOII vroeg Primo Levi zich af: Is dit een mens? En dan had hij het over de totale ontreddering, ontgoocheling, het ontnemen van alle perspectief, alle hoop en liefde bij het leven in een concentratiekamp. Een holocaustvergelijking is altijd ongepast. Mijn oma zei altijd (en mijn moeder zegt nu): “Wat is erg als iets anders nog erger is”? Ik vraag me af wat menselijk is. Wat is mooi, waar ligt schoonheid, wat is een mooie vervoering?

Wijs ik alle boeken af met een indringend verhaal? Mooier vond ik dit jaar ‘Doem’ van Beppe Fenoglio of ‘Het hoogste goed’ van Andrea Bajani. Deze boeken zijn poëtischer en troostrijker in hun beschouwing van ellende. Leg die dus maar onder de kerstboom. ‘De hemel verslinden’ is meeslepend en knap geschreven, maar ook een stortbak aan fictieve ellende.

Paolo Giordano

De hemel verslinden

De Bezige Bij 2018

Vertalers: Mieke Geuzebroek en Pietha de Voogd

Euro: 24,99

496 pagina’s

Het besproken boek van Giordano ligt in de Bruna Schoonhoven in de schappen. De andere genoemde titels kunnen ze daar voor je bestellen.

Italiaans in IJsselstein: Kaasie Kaasie

Italiaans in IJsselstein

Nu ik in februari start met het geven van Italiaanse lessen in IJsselstein was het wel zaak om alles Italiaans in IJsselstein even te bekijken. Zo was ik al bij Prego en bij Piccolo Italia. Twee weken terug bezocht ik de delicatessenwinkel Kaasie Kaasie in IJsselstein. Een aanrader voor Mathilde, studente Italiaans en grote kaasliefhebber! Ik werd aangenaam verrast. Het bleek een enorme winkel met een veelheid aan echte originele kazen en vele andere interessante delicatessen. De winkel is van Bert (rechts), ik werd geholpen door Jochen (links op de foto). Enthousiast vertelden ze me over de verschillende producten die ze in de winkel verkochten. Ik vertrok 25 euro lichter, maar heb er erg veel van genoten om de producten thuis in de koelkast te hebben liggen.

Italiaanse kaas IJsselstein

Blu ’61

De kaas die ze me aanbevolen en die ik echt het aller allerlekkerste vond was de Blu ’61 (spreek uit: sessantuno). Kaas van Antonio Carpenedo uit Italie en zijn winkel “La casearia Capenedo”. De kaas won een prijs in Italie en de jury sprak vol lof “il prodotto si presenta perfettamente equilibrato nel sapore e nella struttura, piuttosto dolce sebbene erborinato. Le note vinose dovute alla presenza delle vinacce, mai invasive, si sposano mirabilmente con i sentori di latte e con l’erborinatura”. Het product is perfect in evenwicht in smaak en structuur, zacht doch gekruid. De smaak van wijn door de moer is niet overheersend en is in mooi evenwicht met de melk en de kruiden. (vrije vertaling) Bovenop de kaas zaten cranberries, wat het erg lekker maakte.

Assortiment

Natuurlijk hadden ze daarnaast parmigiano, pecorino, gorgonzola, mozzarella, ricotta, provolone en mascarpone. Maar ook hadden ze interessante Italiaanse delicatessen zoals de savoiardi (om tiramisù te maken), geconfijt fruit (om cassata van te maken, het Italiaanse taart dessert), balsamico azijn, Italiaanse koekjes en natuurlijk Italiaanse wijn. Als je iemand wil verrassen hebben ze ook een leuke combinatie in een Italiaans kado-pakket. Je kunt Kaasie Kaasie ook volgen op Facebook.

Terug

Ik wil een keer terug, om nog een keer die Blu ’61 te halen en om nog de Piave Vecchio en de truffelkaas (Moliterno al tartufo) te proberen thuis. Die ken ik niet en ik ben altijd nieuwsgierig naar iets nieuws 🙂 Ik vind het prachtig om zo veel kennis en vakmanschap in die winkel te zien, dus mijn complimenten aan Bert die er zo’n mooie zaak van heeft gemaakt. Wel hoop ik er nog erg op dat ze ook de stracchino (ook wel bekend als crescenza) gaan importeren. Dat was mijn favoriete kaas die ik at toen ik in Bologna woonde. Een crème achtige kaas uit Lombardije. Een kort gerijpte koeienmelk kaas, die ook in fabrieksconfectie wordt gemaakt onder het merk “stracchino della nonna”. Heerlijk voor op de piadine die ik dikwijls maak.

Piave Italiaanse kaas

Italiaanse truffel kaas

Kaasie Kaasie

Benschopperweg 27

3401 DG IJsselstein

Italiaanse film: A casa tutti bene

A casa tutti bene

Afgelopen donderdag ging ik met een aantal leerlingen naar het Filmhuis in Gouda voor de film “A casa tutti bene”. Een feelgoodmovie volgens de omschrijving. Een écht familiedrama, hoewel het ook wel weer behapbare drama’s waren. Het ging niet over uitbuiting, prostitutie, manipulatie, geweld, incest, armoede, discriminatie of echte zware thema’s. Vóór de film werd een trailer geshowd van de nieuwe film van Matteo Garrone, “Dogmen”, ongetwijfeld een veel heftiger verhaal met veel geweld. Deze komt ook binnenkort in de bioscoop. Het is overigens niet beter om psychologische extremen op te zoeken, maar het zijn wel verschillende types films. Vind maar eens een goede film in de middenmoot: wel psychologische diepgang, geen shockerende film. Die vind ik dun gezaaid.

Verschillende draadjes

Er liepen binnen “A casa tutti bene”verschillende draadjes binnen het verhaallijn die de verschillende familieleden volgde in hun dagelijkse sores. Een stel dat niks te makken had en eigenlijk hoopte hun familieleden wat financiele steun te kunnen ontlokken, twee verliefde pubers, de relatie van een zestig plus stel waarvan één er met dementie te maken had en natuurlijk als laatste: overspel (fare le corne in het Italiaans). Al met al toch nog behoorlijk wat drama dus, het moet natuurlijk wel een film opleveren. Ik moet zeggen, ik was wel de buis gekluisterd hoor. Ik was vooral ontroerd door die dementerende geliefde en de ontluikende verliefdheid van de pubers en kon me het meest herkennen in Elettra, de enige die het allemaal maar een beetje onderging, dat hele feest 🙂

Thuis is alles goed
Afbeelding: Arti film

Sempre queste corne!

Met overspel heb ik dan wat minder, ik word daar altijd een beetje moe van als ik naar die Italianen in films kijk die heel druk en bezitterig doen, moeilijkheden creëren en er een sport van maken om hun leven zo ingewikkeld mogelijk te maken. Italiaanse filmmakers (In dit geval Gabriele Muccino) hebben daar, nóg meer dan Nederlandse regisseurs, een handje van. Maar goed, ik kom uit een dorp, het zal wel iets van de grote stad zijn. In ieder geval kan iedereen wat herkennen met al die kleine verhaallijnen, naar gelang (de fase van) je leven waar je zelf in zit.

Review Italiaanse film
Afbeelding: Arti-film

 Volgen van een script

Er was dus wel een slim scenario, maar af en toe kreeg ik ook het gevoel dat het script van “hoe schrijf ik een succesvol verhaal” wel erg strak werd gevolgd. De verhalen zijn pakkend, maar niet shockerend, drama en geluk wisselden elkaar voortdurend af, die afwisseling werd een beetje eentonig. De personages kregen niet echt diepgang. Het waren typeringen van de problemen van gewone mensen. Ze waren duidelijk op zoek naar de trefwoorden “Feelgood movie” en “familiedrama”.Dat er dan op het einde van de film nog iets quasi-filofisch over tijd werd gezegd vond ik ook een beetje jammer. Diepgang moeten mensen zelf in een film kunnen vinden, maar ga dat niet opdringen.  Een leuke film wel als je niet iets heftigs wil, maar gewoon kleine emoties wil ervaren en niet hoeft na te denken bij een film.

Leuk voor je Italiaans

De leerlingen herkenden wel wat Italiaans af en toe. Zinnetjes zoals “Cos’è successo?” “Va bene” en ook enkele populaire scheldwoorden passeerden de revue. In de dialogen van een film wordt vaak heel rap gepraat, dat is wel lastig als student. Toch is het leuk te luisteren en je over te geven aan de Italiaanse klanken. Die gewenning is natuurlijk ook prima en ook de ontspanning die je ervaart als bioscoop kijker is heel goed voor het leren van je Italiaans. En anders dan een luisteroefening in de les.

De film draait voorlopig nog in filmhuizen.

Voor DitisItalie recenseerde ik ook de Italiaanse films Indivisibile, Call me by your name, Amori fragili,  Il colore nascosto delle cose, A ciambra , Perfetti sconosciuti, Un bacio , Mia Madre  en Le cose che restano. 

Liever lezen over Italie? Rosita Steenbeek schreef een boek over vluchtelingen op oa Lampedusa,

Italiaans in Moerkapelle: Restaurant Buon Gusto

Italiaans in Moerkapelle

Het is even zoeken als je er niet vandaan komt. Moerkapelle. Een klein gehucht tussen Gouda en Zoetermeer. De weg was smal, ik moest kleine bruggetjes en drempels over, de straatverlichting op de weg ernaar toe was schaars en toen ineens stond ik in het bruisende *eufemistisch* hart van Moerkapelle, waar op steenworp afstand van de dorpskern (de parkeerplaats voor de kerk) het Italiaanse restaurant ligt. Trattoria Buon Gusto, ligt dan ook in de Dorpsstraat. Ons Dorp, ik moest denken aan Monopoly, het bordspel, toen ik de naam van de straat las.

Of all places….

Hoe kwam ik hier terecht? Een leerling woonde in dit dorp en was bevriend met de eigenaar Tonio, die zich Tony noemt. Hij kon beter Tonio aanhouden, bij Tony is mijn associatie toch met Tony Montana, de engerd uit de thriller Scarface, maar dat terzijde. Deze Tony lijkt er helemaal niet op, het is een vriendelijke grijze man die geen vlieg kwaad doet. Tony heeft een leuk Italiaans restaurant met kwaliteitseten waar hij trots op mag zijn. Dat is hij ook, je merkt aan alles dat de zaak zijn leven is. Hij vertelt met liefde over zijn thuisland Sardinie en over het eten dat daar vandaan komt. Zoals de Sardijnse gevulde pasta “culurgiones’. Die zie je hier overigens niet op de afbeelding.

Italiaans dessert van Buon Gusto in Moerkapelle

Amore

Bij hem in dienst is een Italiaans verliefd stel: hij staat in de keuken, chef Franceso Troiano. De kok deelt zijn passie op een Facebookpagina. Ik vind het altijd leuk als iemand zó gepassioneerd is over zijn vak dat hij het wil delen met anderen. Ook hebben ze een houtoven en die heeft een naam: Filomena! “Filomena heeft goed gewerkt” zullen ze wel zeggen op het eind van de dag.

De vriendin van Francesco doet de bediening en is ook Italiaanse. Heel vriendelijk en open, sympathiek en dus gastvrij: allemaal. Ze hebben het gezellig samen. Het is alsof je binnenkomt bij een Italiaans familie restaurant. Zij wonen samen ook in Moerkapelle en zijn blij met dat Nederlandse huis in dit Nederlandse dorp. Mooi. Klein geluk gevonden!

De avond dat ik er was kreeg ik baccalà, gezouten kabeljouw. Dat is moeilijk te krijgen (vaak is het andersoortige witte vis) en ik vind ook: moeilijk te bereiden. Het is dus fijn als iemand anders goed de Italiaanse klassiekers voor je kan maken.

We hadden het ook over Napolitaanse pizza’s en dat Nederlanders niet zo houden van die Napolitaanse stijl. Dat snap ik niet. Ga jij daar eens om een Napolitaanse pizza vragen!

Semplicità e bontà

Buon Gusto is eenvoudig ingericht, het eten en de gezelligheid zijn belangrijk. Ze doen niet mee aan interieur trends of met de Tu-vuò-far-l’americano-spaghetti-eet-poster die je tegenwoordig overal in Italiaanse restaurants ziet opduiken en waar ik al een beetje moe van word. Ze hebben buiten een terras, waar volgens mij ook de moestuin is waar ze verse kruiden en groenten vandaan halen. Ook kun je er overnachten, het is tevens een B&B.

Als ik in Moerkapelle zou wonen zou ik hier zeker vaker komen, maar ook als je een stukje om wilt rijden is het eten en de sfeer de moeite waard. Eenvoud, kwaliteit en liefde voor het samenzijn en het eten. Wat wil je nog meer in een restaurant?

Buon Gusto Trattoria

Dorpsstraat 38

2751 EN Moerkapelle

Tel: 079 7370105

Italiaans in Lopik: IJssalon Scoop

Italiaans in Lopik

Ik was met mijn gezin aan het fietsen door de regio, toen we in die immense heten dagen belandden in Lopik op zoek naar een IJsje. We stuitten op ijssalon Scoop. Eigenares Lucienne runt hier een ijssalon die dit jaar een goede omzet moet hebben, want wát is het heet geweest. Het was echter niet heel erg druk en de kinderen zochten een ijsje uit terwijl ik een praatje maakte met Lucienne. Ik kwam er achter dat Scoop en IJsboerderij Luciano aan de dijk tussen Lopik en Schoonhoven dezelfde mensen zijn. Grappig, want daar was ik al vaak langs gekomen; ik loop graag hard en fiets graag over de dijk.  De ijs wordt verkocht ook aan horeca in de omgeving, dus ik vraag me nu af of het IJs bij de Veerpoort of bij Proef ook van Scoop/ De IJsboerderij is. Je kunt bij Scoop ook een ijskar huren of een kinderfeestje geven, kijk daarvoor op de website van de IJsboerderij.

Italiaans in Lopik
Wilt u leren om een ijsje te bestellen in het Italiaans? Kom dan naar taalschool Di’ la tua in Schoonhoven. Foto : Lotje Lomme

Booming business

Met de klimaatverwarming lijken de ijssalons als paddestoelen uit de grond te schieten. Ik schreef laatst al een bespreking over IJssalon Roberto in Oudewater, in IJsselstein heb je Luigi en in Schoonhoven kun je schepijs kopen bij bijvoorbeeld Proef of de Veerpoort. Nou zijn Schoonhoven en Oudewater mooie historische stadjes, dus daarin heb je in Lopik, eerlijk gezegd, het nakijken. Scoop lijkt in een omgebouwde garage te zitten die overigens heel schoon en netjes in ingericht in een stijl die vergelijkbaar is met Proef in Schoonhoven. In de winter is het er dus ook leuk om binnen te zitten: ze hebben ook warme dranken en chocolaatjes en verkopen verschillende smaken thee. Die locatie aan de dijk is wat mij betreft mooier, maar ik snap dat mensen daar niet zo snel binnen lopen voor een ijsje. Mijn kinderen genoten van de ijsjes.

Chocolade kopen bij Scoop
IJssalon Scoop in Lopik. Hier kun je ook bonbons kopen. Foto: Lotje Lomme

Echt Italiaans?

Wat is nou ambachtelijk ijs? Hier verkopen ze in ieder geval ijs dat is gemaakt van melk die zo bij de boer vandaan komt. De verschillende smaken komen tot stand door het toevoegen van een Italiaanse smaakpasta in de bereiding. Zo krijg je pistachesmaak, vanille, citroen etc. Lucienne onthulde me dat de stroopwafelsmaak gewoon Italiaans karamel ijs is met Nederlandse stukjes stroopwafel erdoorheen. Weer een geheim ontrafeld. Ik weet dat IJssalon Roberto in Utrecht écht zelf de smaken produceert. Ze maken daar ook wel eens haring of bier smaak, voor de nieuwsgierige klanten. Zo is er altijd baas boven baas. Ik ken ook mijn meerderen in het vak. Dat neemt niet weg dat de ijs bij Scoop gewoon erg lekker is en dat ook niet alle gelaterie in Italie zelf hun smaken produceren. Als je dus écht Italiaans ijs wilt met een ambachtelijk Hollands randje, kun je goed bij Scoop terecht!

Scoop

Rolafweg 42 C

3411 BK Lopik.

Je kunt Scoop ook volgen op Facebook.

Italiaans in IJsselstein: Piccola Italia

Italiaans in IJsselstein

Ik wil vanaf Februari 2019 lessen gaan geven in IJsselstein, dus daarom ging ik gisteren met mijn man een avondje Italiaans in IJsselstein ‘doen’. We gingen naar Piccola Italia in IJsselstein. Een Italiaans restaurant op een mooie locatie midden in IJsselstein. Het was een mooie warme zomeravond, maar het terras aan de voorkant van het restaurant was vol. We wilden vanwege de warmte graag buiten eten, dat kon ook op het terras aan de achterkant van het restaurant. Daar was de temperatuur aangenaam.

Prijs / kwaliteit verhouding

Ik koos gegratineerde mosselen vooraf en saltimbocca als hoofdgerecht, macedonia (een fruitsalade) als dessert. Mijn man koos een salade vooraf, een biefstuk als hoofdgerecht en limoncello tiramisù als dessert. Ik moet zeggen: de kaart is zeer uitgebreid, je kunt echt vanalles kiezen. Het eten was lekker en smakelijk. Wel vond ik sommige gerechten op de kaart aan de prijzige kant. Prosciutto en melone voor 8,90 euro macedonia di frutta voor 6,80 euro. Ook nogal vreemd want de tiramisu die wél moet worden bereid door de koks was goedkoper. De menukaart is ook echt wel aangepast aan Nederlandse wensen. Hoe ik dat bedoel?

Piccola Italia in IJsselstein
Restaurant Piccola Italia in IJsselstein. Wilt u leren om iets in het Italiaans te bestellen? Kom dan bij Taalschool Di’ la tua een taalcursus volgen.

Primi als hoofdgerecht

Primi staan er niet op de kaart, maar je krijgt wel spaghetti aglio olio, salade én gekookte groenten op je bord bij het hoofdgerecht. Erg lekker, maar too much. De borden hebben de afmetingen van een fruitschaal. Voor een hoofdgerecht betaal je dan ook wel 19,20 euro. De pasta als hoofdgerecht is tussen de 10 en 15 euro en ik zag dat dat echt gigantische porties waren toen de ober met het gerecht voor de buren langs kwam. De porties hadden van mij iets kleiner gemogen (de helft is genoeg), de borden iets kleiner en de prijs per gang iets lager. Als ik naar een Italiaans restaurant ga vind ik het toch leuk als de menukaart ook Italiaans is ingericht met een antipasto, primo en secondo. De kwaliteit van het eten, daar is niks mis mee, ik vond het eten echt lekker. Maar zo’n grote hoeveelheden, is dat wat Nederlanders willen? Ik vraag het me af.

Tipsy van de mosselen

Zowel in de mosselen als in de saltimbocca zat een royale scheut witte wijn en ook de limoncello tiramisù van mijn man was sterk aangemaakt waardoor wij het gevoel hadden een beetje tipsy te worden zonder wijn te hebben besteld.

Setting

In de serre waar wij zaten liep de eigenaar rond om te kijken of de mensen tevreden waren, de ober was beleefd en behulpzaam. Goed dat il capo vinger aan de pols houdt. De aankleding van het restaurant is netjes en verzorgd, maar niet bijzonder sfeervol of intiem.

Restaurant Piccola Italia

Utrechtsestraat 54

3401 CW IJsselstein

tel: 030 688 1149

Meer lezen over Italiaans in IJsselstein? Lees dan ook mijn bespreking over Prego, Italiaanse delicatessen in IJsselstein!

Ga je naar Gouda? Lees dan mijn bespreking van drie Italiaanse restaurants in Gouda.

3 Italiaanse restaurants in Gouda

Italiaans in Gouda

Italiaans in Gouda. Waar kun je goed eten? Als ik een cursus Italiaans afsluit met leerlingen gaan we wel eens Italiaans eten in Gouda. Dat moet dan uiteraard bij een Italiaans restaurant, want dan hebben ze nog even de mogelijkheid om hun Italiaans met ‘een echte Italiaan’ te oefenen en ook even kennis te maken met het échte Italiaanse eten. In de loop van de afgelopen jaren heb ik daardoor diverse Italiaanse restaurants in de omgeving van Schoonhoven leren kennen. Mijn eerste kennismaking met een Italiaans restaurant met leerlingen was in restaurant Roma, ongeveer 7 jaar geleden met een aantal leerlingen van de volksuniversiteit.

3. Roma

Roma  ‘da Carlo’ is een Italiaans restaurant dat er precies zo uit zag als het Italiaanse restaurant waar ik vroeger met mijn ouders naar toe ging in Nijmegen. Veel decoratie (een overdaad) opgehangen fiasco’s (dat zijn die wijnflessen in rietmandjes) fresco’s en gordijntjes. Een beetje gedateerd zou je kunnen denken. Maar goed, het is ook hoe je de pizzeria’s nog steeds in Italie tegen kunt komen. Het is wel waarheidsgetrouw maar een beetje stereotyperend. Ze serveren de Romeinse pizza’s, persoonlijk zou ik het leuk vinden als pizzeria’s in Nederland ook zouden willen aanbieden de pizza op Napolitaanse wijze te maken. Maar dat zijn nog toekomstdromen. Ook kun je er primi eten onder de tien euro, daarbij is echter de zorg voor de ingredienten minder conscientieus en meer functioneel dan bij L’angolo divino.

Op de menukaart staan veel “room” en “tomatensaus” en ook vind je nog een garnalencocktail. Op de kaart staat “vleessaus” maar wat voor vlees, dat wordt niet gezegd. Het restaurant geeft echter nog steeds een goede impressie van wat een Italiaanse pizzeria is. De pizza’s zijn er prima, de toegang is laagdrempelig en het is een leuke plek om met cursisten aan een lange tafel te zitten. De voetbalclub kan er denk ik ook terecht en er is niks mee om je familie hier mee naar toe te nemen. Voor een romantisch diner met je geliefde, een zakendinertje zou ik echter een andere gelegenheid kiezen. Het is geen formele omgeving en het nodigt meer uit tot gezelligheid en flauwekul dan tot een serieus gesprek.

2. Delizie

Delizie heeft als doel wat moderner te ogen. De inrichting is wat rustiger dan bij Roma en je kunt niet direct zien dat je met een Italiaans restaurant te maken hebt. Dat gebeurt wel als je wordt geholpen. De ober is Italiaans en spreekt nog niet heel vlot Nederlands, maar houdt wel van een babbeltje, ook in het Italiaans.

De kaart is ook wat moderner. Je ziet dat ze hier de Nederlanders willen laten begrijpen dat pasta een primo (voorgerecht) is, hoewel je het best als hoofdgerecht mag nemen. De gerechten zijn ook wat interessanter dan bij Roma, niet iedereen in Nederland heeft al kennis gemaakt met tortelli met ricotta en spinaci in salieboter, of peer en gorgonzola op je pizza terwijl ze bij dit Restaurant weten dat dat eigenlijk wel zou moeten. Ook staan er wat leukere pizza’s op de kaart. Nét iets anders dan de Quattro Stagioni. Blijft het een gegeven echter dat je in dit restaurant pasta of pizza komt eten en de cultuurschok niet denderend zal zijn. Een primo is tussen de 10 en 15 euro. Het was een leuke plek om te eten met mijn studenten, wat meer low profile dan het volgende restaurant.

Delizie Gouda

Wijdstraat 26

2801 KC Gouda

0182 788 113

1. L’angolo divino

L’angolo divino is een wat formeler en chiquer restaurant hoewel de prijs – kwaliteit verhouding heel scherp is. Je betaalt hier echt niet teveel voor wat je krijgt. Het eten is écht goed Italiaans en er staan veel dingen op de kaart die ik nog niet ken maar wel zou willen proberen. Naast de klassiekers zoals de amatriciana, arrabiata of eerdergenoemde ravioli met salieboter die je ook kunt kiezen. Ze hebben mooie menu’s waarbij je voor 27,50 een viergangen menu kunt krijgen en voor 35 euro een vijfgangen menu. Voor een primo bestel je hier ook rond de 10 à 15 euro. Hier zullen ze je ook dingen serveren die je nog niet kent uit de Nederlandse supermarkten of kookboeken. De kok kiest met zorg zijn ingrediënten en werkt met liefde en passie in de keuken, dat proef je in de gerechten.

Doordat de aankleding zo verzorgd is en de tafelkleden en servetten zo mooi stijf en wit waardeer je dit restaurant (met dus dezelfde prijzen als een primo als bij Delizie) anders dan voorgenoemde restaurants. Ze kunnen je ook advies geven over wijnen, daar weet ik weinig van af, daardoor kan je rekening hoger uitkomen dan bij Delizie. Het is een echt familierestaurant: hij werkt in de keuken, zij doet de bediening. Zij was wel enigszins verbaasd dat ik als Nederlandse Italiaanse les gaf, dat leek haar toch voorbehouden aan Italianen. Beetje chauvinistisch, daar komt ook die kwaliteit in de keuken waarschijnlijk vandaan. Het is haar vergeven.

L’angolo divino

Wijdstraat 9

2801 KA Gouda

0182 524 466

Ook schreef ik over IJssalon Roberto in Oudewater en over Prego, de Italiaanse delicatessenzaak in IJsselstein.

In Moerkapelle zit ook een goed Italiaans restaurant. Buon Gusto

Laat je me jouw favoriete Italiaanse restaurant in een reactie weten?

Italiaans in Oudewater: IJssalon Roberto

Italiaans in Oudewater

Ik wil vanaf Februari 2019 Italiaanse lessen gaan geven in Oudewater, dus ik besloot om eens te gaan kijken naar dingen Italiaans in Oudewater. Ik ging op bezoek bij IJssalon Roberto.

Hoewel Rob een echte Nederlander is verkoopt hij een product dat we allemaal maar al te goed kennen uit Italië. Ambachtelijk gemaakt ijs. In Italië zie je altijd veel gelaterie, ijszaken. Hierbij wordt de ijs dan vaak zelf gemaakt zoals ook Roberto dat doet. Hij haalt zijn verse melk in de buurt en maakt zelf zijn ijs in veel verschillende smaken.

Testdag

Afgelopen zaterdag ging ik met mijn kinderen een ijsje halen bij Roberto. Heel verstandig dat hij zijn naam in “Roberto” heeft veranderd, want daarmee associeert hij zichzelf met de beste IJsmakers ter wereld. Ik kwam op een warme dag dat het erg druk was en er was niet veel tijd om een praatje te maken met Rob. Het terras zat echter gezellig vol en het ijs was héérlijk! Mijn dochter nam een aardbeienijsje, mijn zoontje koos voor vanille. Ken je klassiekers. Zelf koos ik voor pistache, want aan pistache herken je de meester! Pistache moet naar nootjes smaken en dat is vaak niet zo. Bij Roberto is de pistache ijs echter helemaal top!

Verschillen met ijs in Italië: soorten en smaken

Wat zijn nou de verschillen met Italiaans ijs? Soms kun je in Italië prachtige hoorntjes krijgen. Zoals bijvoorbeeld op deze foto hieronder die ik maakte in Bologna. Daar betaal je dan wel voor. Ook verkochten ze in Bologna broodjes ijs. Zou dat een gat in de Nederlandse markt zijn? Roberto mag het van mij proberen! Maar de smaak “bueno” van Roberto, dat moet een Spaanse smaak zijn. In het Italiaans zeg je immers “BUONO”. Of is het van kinder bueno? Daar zijn Italiaanse kinderen ook gek op! Ook maken ze in Italië andere smaken. Cassata of mascarpone in plaats van de Nederlandse stroopwafelsmaak en smurfenijs. Maar eigenlijk denk ik dat Roberto een prachtig exportproduct heeft.

Italiaans ijs uit Bologna
Italiaanse hoorntjes voor ijs. Foto: Lotje Lomme

Export product

Rob, je hebt heerlijk ijs. We komen graag nog eens terug! Kom jij dan bij mij Italiaanse les volgen? Dan kun je de volgende keer als je in Italië bent in het Italiaans in gesprek met je collega ijsmakers met liefde en passie voor hun vak.  Wist je dat er in Rimini ook een jaarlijks terugkerende beurs (SIGEP) is voor ijsmakers? Wie weet kun jij ze dan wel jouw stroopwafelsmaak of oudewater-ijs aan de man brengen.

IJssalon Roberto

Leeuweringerstraat 1

3421 AA Oudewater

Ik schreef ook over Italiaans restaurant Piccola Italia in IJsselstein

Liever een cursus Italiaans volgen? Kijk dan bij de info over de beginnerscursus!

Prego: Italiaanse delicatessen in IJsselstein

Italiaans in IJsselstein

Vanaf Februari 2019 wil ik lessen gaan geven in IJsselstein. Een tijdje terug bezocht ik Prego IJsselstein, een Italiaanse delicatessenzaak. Deze wordt gerund door Peter en Marjan. Zij werken met enorm veel liefde voor hun vak. Waarom?  Om IJsselstein en omstreken van Italiaanse gerechten te voorzien! Ze houden allebei enorm van Italië en van de Italiaanse keuken. Ze verkopen Italiaanse kant-en-klare producten, zoals wijn, likeuren en koekjes . Ook hebben ze een eigen keuken waar Peter van alles bereidt dat in de winkel wordt verkocht. Peter doet waar hij zelf zin in heeft, dus het assortiment van de winkel wisselt per week. Zo zul je de ene week gevulde courgetterolletjes vinden en portobello’s.  Een andere week daarentegen vind je er courgette of Ricciarelli koekjes.

Uit de hand gelopen hobby

Peter en Marian zijn ooit begonnen in hun eigen achtertuin met het koken en bakken van Italiaanse gerechten voor hun vrienden. Dat liep echter een beetje uit de hand! De Italofielen waren zó enthousiast en het was zo’n succes dat het openen van een winkel onvermijdelijk leek. In de winkel hebben ze echt hun best gedaan om die ouderwetse Italiaanse look en feel over te brengen. Dus de winkel is geschilderd in allerlei kleuren en van steen hebben ze allerlei ornamenten gebouwd. Zoals je die ook soms kunt vinden in Italiaanse restaurantjes. Een tikkeltje overdadig, je moet ervan houden. De gemiddelde Italiaan is inmiddels wat moderner.

Welke delicatessen?

Ze gaan vaak naar Toscane waar ze altijd hetzelfde hotel bezoeken. Daar doen ze inspiratie op die ze weer terug meenemen naar Prego in IJsselstein. In de loop van de jaren hebben ze goed geleerd waar behoefte aan is bij de Nederlandse consument. Zo maken ze lekkere Italiaanse bollen voor de lunch.  De fijne vleeswaren en kaas bevelen ze aan voor op de Nederlandse boterham of bij de borrel! Ze hebben een mooi assortiment “salumeria” : fijne vleeswaren en kazen. Met Peter kon ik goed kletsen over zijn liefde voor Italiaanse kookboeken.

Italiaans in IJsselstein
Italiaans in IJsselstein. Marian, Lotje en Peter samen op de foto!

Een aanwinst voor de italofielen en lekkerbekken in IJsselstein!

Peter en Marian zijn échte Nederlanders maar hebben veel liefde voor Italie en het Italiaanse eten. Ik ben blij dat zij dat meenemen naar Nederland. Dat er elke dag zijn in IJsselstein aubergine torentjes beschikbaar zijn, is aan hen te danken. Peter en Marian zijn natuurlijk welkom om bij mij een cursus Italiaans te komen volgen. Dat weten ze! Eigenlijk zouden ze wel Italiaans moeten leren! Toch? Ik vond het in ieder geval erg leuk om met ze te kletsen over Italiaans eten. En om te kijken naar alle lekkere dingen die in de winkel lagen. Natuurlijk wat te kopen. Echt een aanwinst voor IJsselstein!

Prego IJsselstein 

Kerkstraat 31 A

3401 CM IJsselstein

telefoon: 030-688 18 14

e-mail:info@prego-ijsselstein.nl

Ik schreef ook een review van Italiaans restaurant Piccola Italia en over delicatessenzaak Kaasie Kaasie in IJsselstein.